Хрышчэнне (на белорусском языке)
Шрифт:
Я загадаў прынесцi мацi булёну i добра напалiць у камiне. Занепакоены i злы, я паабяцаў сабе прагнаць гэтых нягоднiкаў i са страхам падумаў пра
А шостай вечара яны яшчэ не вярнулiся. Загадаўшы слузе дачакацца iх, я лёг спаць. Заснуў адразу, бо сплю як сапраўдны марак. На золку мяне разбудзiў слуга, якi прынёс цёплай вады галiцца.
Я спытаўся ў яго, як толькi расплюшчыў вочы:
– Што з Керандэк?
Стары вагаўся, а потым прамармытаў:
– О! Пане, ён вярнуўся апоўначы п'яны як гразь. Кермаган з нянькай таксама. Веру, што яны начавалi ў канаве, а малое памерла, яны i не заўважылi.
Я з крыкам падскочыў:
– Дзiця памерла?
– Памерла, пане. Яны паказалi яго мацi Керандэк. Тая ў слёзы. I яе напаiлi, каб суцешыць.
– Як
– Так, пане. Але пра ўсё я даведаўся ранiцай, толькi цяпер. Як у мужа не засталося нi гарэлкi, нi грошай, ён налiў бензiну з лямпы, што дала iм вашэцi; яны выпiлi на чацвярых колькi там заставалася ад лiтра. Ды так насцябалiся, што парадзiха цяпер ляжыць хворая.
Я паспешлiва адзеўся, схапiў кiй, прагнучы забiць усю гэту нелюдзь, i кiнуўся да садоўнiка.
Атручаная бензiнам, Керандэк канала побач з сiнiм трупiкам свайго дзiцяцi.
Муж, нянька i швагерка храплi проста на зямлi.
Я быў пры жанчыне, пакуль яна апоўднi не памерла.
Стары доктар змоўк. Ён зноў узяў бутэльку, налiў сабе яшчэ, паглядзеў, як празрыстае пiтво ззяе ў святле i робiцца сокам з расплаўленых тапазаў, i адным глытком каўтнуў гарачую, атрутную вадкасць.