Палтэргейст (на белорусском языке)

Ракитина Катерина

– Ага, кармiць, - пазначыла Ганя.
– А калi мой малако не любiць?

Тут Алена параiць не магла нiчога.

Ноччу

палтэргейст маyчаy. Назаyтра Ганя паспяшалася праверыць, як той аднёсся да яе пачастункаy. Каша з малаком засталася, а шпроты як карова злiзала.

– Ага, - падумала Ганя.

– Слухай, - паспрабаваy прылашчыцца муж, - я тут у "Iнтэрнэце" пакапаyся... Там пра твой палтэргейст...

Ганя горда yскiнула галаву:

– Не трэба!

Вой, у нядобры час яна гэта сказала. Муж сабе спаy, а яна yздрыгвала i хвалявалася за Максiмку, калi не вельмi моцны, але настойлiвы грукат y

каторы раз cтрусаy сцены. Казаy жа Лёня, у Барысаве нейкай сям'i з дому прыйшлося бегчы. Там не толькi грукатала, там палтэргейст шпурляyся мэбляй i электрычнымi пробкамi, без свету жылi. Нат мiлiцыi не збаяyся! Куханнымi прыладамi... забойца. Ганя yявiла такое i yскочыла. Сям'ю трэба ратаваць! Калi не яна, то хто?!

Не зважаючы на грукат, забыyшыся на сябе, на палюшках падкралася да выключальнiка i запалiла святло.

– Ганя! Ганечка! Што ты?

Жонка плакала i смяялася, седзячы на падлозе, а на крэсле, ляпаючы iм аб сцяну, часаyся i вылiзваyся iх вялiкi рыжы кот.

11.10.01, Гомель