Пляцельшчыца крэслаў (на белорусском языке)

де Мопассан Ги

Ён ужо намерыўся пайсцi. Я сказаў:

– Пасля яе засталiся стары

конь ды два сабакi. Можа, забераце iх?

Ён азадачана прыпынiўся.

– Га?.. А... Ды не, не трэба. Навошта яны мне? Распараджайцеся ўжо гэтым самi!

Аптэкар засмяяўся. Потым ён падаў мне руку, i я пацiснуў яе. Што зробiш? Лекару з аптэкарам няможна варагаваць памiж сабою.

Сабакi

засталiся ў мяне. Каня забраў кюрэ, у яго вялiкi двор. Воз ператварыўся ў вартоўню на гародзе ў Шукэ; а на грошы нябожчыцы ён прыдбаў пяць акцый чыгуначнай кампанii.

Вось тое адзiнае вялiкае каханне, з якiм я сутыкнуўся ў сваiм жыццi.

Доктар змоўк.

Маркiза, у вачах якой стаялi слёзы, уздыхнула:

– Пэўна, толькi жанчыны i ўмеюць кахаць па-сапраўднаму!