?р?к ?аны
Шрифт:
– Курыкма, бергенм… – Хсн ак ймсен шудырып тшерде д трусикчан гына калды,– Курыкма… Болар сиа!
Хсн аа ччклр сузды. Хатын бертын аптырап карап торды да ирен чите белн ген елмаеп ччклрне стлдге вазага утыртты. Розалар нурланып балкымады. Алар таушалып беткнлектн, карт сйрлчекк охшап тора иде.
Ир Скинне куенына алды. Хатын бераз гына назланды да аны читк этрде. Хснне тненнн д нафталин исе кил иде.
– Бар, юынып чык,—диде хатын назлы елмаеп, – лл нинди ис сегн.
м ирне кыяфтен
– Нрс булды?
– Чыккач сйлрмен…
Лкин Скин аны юлына аркылы тште:
– Хзер к сйлисе. Нрс булды?
Хсн ни йтерг д белмде. Ул сабагын оныткан шкерт кебек бер ноктага теклеп тынып калды. Скин тагын клерг тотынды.
– Киемнре кайда?
Хсн ык-мык итте. Кызарынды. рк белн булган хлне исен тшердн ген д аны тнен бала йоннары калкып чыкты. Иреннре ккшеллнеп калды.
– Бер телнчег бирдем… – диде аннан со, – йе, бер телнчег бирдем.
– Телефоныны дамы?
Хсн зе д сизмстн бар кчен баш какты.
– Акчаны дамы?
Хсн тагы баш какты. Аннан со кыенсынып кына стп куйды:
– йе… Барсын да… Кесд киткн…
Хатын кинт хкемдарга верелде:
– Бирм берг д! – диде ул, баласын рлгн ана тоны белн,– Чит кешег мал таратып йрм.
Хсн аны р сзен баш кагып тылады. Хзер ул аларны кабатлап крстер кебек иде:«Берг д бирмм. Чит кешег мал таратып йрмм..» Аны бтен кыяфте шуны вгъд ит иде. мма Хсн бтенлй боек тавыш белн каршы тште:
– Кызгандым мин аны… Ул бик жалкы булды.. Ул р… ул телнчене йтм… Кызгандым…
– Алар миа да кызганыч,– диде хатын, талпчн тавыш белн, – Тик мин берсен д бирмим бит. Син д бирм.
Хсн баш какты.
– й эчен, мен, зе д креп торасы бит… Бер юньле нрс юк. Телнчелрне кызганып йргнче, миа ярдм итр иде.
Хснг ан кереп китте:
– Ярдм итчкмен, лбтт,– диде ул лззтле бер ашкыну белн, – Телисе икн, иртгдн к евроремонт ясатам…
Хатын ки елмайды.
Хснг сокланып карап торды.
– бер уйласа, оригинально! – дип елмайды ул, – Сйгне янына кем трусик белн килгн моа кадр?! Юк…
Хсн д елмайды.
Ул хатынны кочакларга омтылды да нрснедер исен тшереп, ваннага юнлде.
– л д син бар ле, берднберем! – диде ул ихлас елмаеп, – Яратам мин сине.
Кинт телефон шалтырады. Скин йгереп барып трубканы ктрде. Хсн ванна ишеге янында сагаеп басып калды.
– йе, тылыйм, – кинт Скинне тсе згрде, ул агарынып китте м бтен ан ачысы белн сыгып чыгарды, – Я, хода!..
Хсн борчылып аны янына килде.
– Кем ул анда?
Хатын дшмде. Хсн телефонны кайсыдыр тймсен басты. Шалтыратучыны тавышы хзер бтен йг ягырый иде. Хснг ул тавыш ничектер таныш кебек тоелды. «Кайда ишеттем со?»– дип уйлады ул. Тик исен тшер алмады. «Тоеладыр гына…»– диде ахырда.
– Скин,
– Син… Син кайдан… Кайдан шалтыратасы?..
– Кибеттн. Я аптырама инде. Кайткач, барсын да алатырмын.
Скинне кулыннан трубка тшеп китте.
– Я, ходай… Аннан кайтып була мени?!. – дип пышылдады ул залдына.
Тик аны сзен ишеттелр.
– Ялгышлык килеп чыккан, Скин…– диде тавыш кыенсынып кына, – Ялгышлык…
– Туктале, кем со син?.. Ник шаяртасы? Шулай шаярырга ярый мени?!– Скин мен-мен елап ибрер сыман иде.
– Шаярмыйм мин, Скин,– Тавыш калтыранды, – Шаярмыйм. Мин – Закиран.
Скинне иреннре дерелдп куйды.
– Без Закиранны ирлдек бит инде, —диде ул, кзлрен млдертеп, – Минем ле бик кайгылы чагым. Зинар, бтн алай кыланмагыз.
Ул телефон тймсен басты. Бипелдгн тавыш ишетелде.
– Вот, нахал! Кулыма килеп элксме! – дип тчлнде Хсн, – Крмгнен крстм юнсезне…
Тагын телефон шалтырады. Скин тймг басты.
– Скин, тагын мин ле бу. Закиранны ирлдек, дисеме син?
–йе. ч кн элек.
– Моны булуы ммкин тгел!
Скин мосуланды:
– Ммкин икн шул…
Теге башта югалып калдылар шикелле.
– Туктале… мин кем со, алайса?
– Чаманы белебрк эчрг кирк! – дип кызды Скин, – Башыны югалтмаслык итеп…
м телефон тймсен басты.
– Нинди псих булды со бу?
– тавышы чынлап та охшаган, – диде Скин икелнгндй итеп, – Кабереннн шалтыратмыйдыр бит инде…
Тынлык урнашты.
Авыр тынлык.
– Кулыма элктерм мин аны, – диде Хсн. Аны ярсуы чын йрктн иде.
– бит ул килерг д ммкин…– Скин уйга калды.
– Килсен! Ботарлыйм мин аны!
Хатын аа назлы караш ташлап алды.
– Юк, кадерлем. Ярамый. ирлгнебезг ч кен кн. Икебезне берг крслр килешеп бетмс.
Тын калдылар.
Берсе бер сз дшмде. Икесене д келенд лл нинди авыр тойгы иде.
– Син кайт инде бген, аным, – диде Скин.
Хсн каршы килмкче иде д, хатынны хаклы икнен алап тыелып калды. йе, чынлап та кайтырга гына кала инде хзер. лл нинди тискре кн булды бген. ле теге рк. ле бу телефон маньягы. Тьфу!..
Скин йокы блмсен чыкты да киемнр ктреп килде.
– Мен. Сиа блкй булыр инде. Тик нишлисе…
Чынлап та бернрс д эшлп булмый иде. Хсн Закиранны киемнрен киде. Чалбары тар да кыска да иде, клмге кендектн ген. Бу киемд ул бик мрк кренс д берсене д клсе килмде.
– Такси гына тотарсы инде, – диде Скин, – Мен сиа юллык акча. итр бит?
Акча итрлек иде. Эх, акыллы да хатын инде бу Скин! Хатын тгел, алтын! Хсн бу мизгелд Скинг табынырга да зер иде.
– Сау бул, аным…– Хатын аны яагыннан беп алды. Хсн д беп авап бирде, – Сау бул…