Rapunzelo

Rapunzelo

Antau longe vivis-estis en malproksima lando bona homo kun sia edzino, ili pli ol cio en la mondo volis infanon, kaj Iutage la virino fiere kaj goje sciigis al la edzo, ke ili havos la infanon.

La domo de la familio situis ce la alta muro, cirkauanta la bonan gardenon de la malaca sorcistino. Neniu kaj neniam rigardis tien, timante alterni al si malfelicon au malagrablajon. Sed la virino de tempo al tempo admiris el sia fenestreto per belaj floroj, miraj arboj kaj sorcaj herboj, kiuj kultivis la sorcistino.

Bedaure, la estonta panjo malsanigis, si perdis apetiton, kaj la zorga edzo enlitigis la edzinon. Li zorge flegis satatan, alportante ciutage ion bongustan, sed, ve, la edzino mangis nenion.

"Kara, vi nur diru al mi, kion vi volas, mi alportos!" – diris la edzo.

"Mi volas frandi per herbo Rapunzelo, kiu kreskigis en la gardeno de la sorcistino".

Dezante vidi la edzinon denove sana kaj felica helpis al la amanta edzo venki teruron. Atendinte komenco de malhelo, li transgrimpis la altan barilon kaj aperis en la malpermesa gardeno. Sajnis, ke la koro de la viro elsaltus el la brusto – tiel forte gi batigis de la emocioj. Rapide trovinte bezonan herbon, la viro desiris la herbon kaj rapidis hejmen.

Al lia virino, verdire, igis pli bone, post tio, kiam si mangis iomete da herbo. En la sekva mateno la juna virino petis plu la herbon:

"Bonvolu, kara, alporti al mi la herbon, kontrauokaze mi ne resanigos!"

Malfrue en la nokto sia edzo denove ensteligis en la gardenon. Sed li ne sukcesis preni la herbon, kiel subite aperis la maljuna sorcistino:

"Ah-ah-ah, stelisto, mi kaptis vin! Kiel vi povas ensteli en mian gardenon?"

Конец ознакомительного фрагмента.