Споведзь Тэадзюля Сабо (на белорусском языке)

де Мопассан Ги

– Вось тут - не. Што не - дык не, пан плябан. Здраджваць

жонцы? Не! Не! Нi на хвiлiну, нi душой, нi целам. Праўда.

Ён крыху памаўчаў, пасля цiшэй, быццам у паняверцы, сказаў:

– Калi я бываю ў горадзе, сказаць, што я нiколi не завiтаю ў дом, самi ведаеце, у дом распусты,

каб пасмяяцца, ну, трохi пагуляць i паласавацца нечым iншым - не, не скажу. Але я плачу, пан плябан, заўсёды плачу, а як толькi грошы даў - ад мяне i след прапаў. I свет не чуў, i людзi не бачылi.

Святар больш не распытваў i адпусцiў грахi.

Тэадзюль Сабо ладзiць хоры i прычашчаецца штомесяц.