Убырлар уянган чак
Шрифт:
Ерткыч!
Кзлремне ачканда картый ялкынга йлнгн иде инде. Артта й дрлп яна, алда – картый… Тир-якта лл нинди
– Илам, сак бул!
Мин селкенерг д лгермдем, баш очымнан нрсдер сызгырып узып китте. Бары тик ктрелеп карагач кына стем иелгн вампирны, лемечле тартышуын крдем. Аны ккргенд таяк иде. идият мизгел эченд минем янга килде д, шул уайдан убырны й ягына этеп ибрде, мине иен ктреп алды.
– Чблнм! – дип икерде ул, минем тыпырчынуымны креп, – Барсы да тртипт.
“Барсы да тртипт…” – дип кабатладым мин эчемнн. Барсы да тртипт, моннан да
Шайтан алгыры…
* * *
идиятне йорты яна иде.
Ялкын теллре бтен тир-якны тешлп лгерерг телгндй, анда-монда омтылалар да, кире каккысыз кч тэсиренд ккк ташланалар. Аларны хрктен кз иярерлек тгел. Шундый ук кз иярмс тизлект яктылык сикергли. Ул ле анда ташлана, ле монда. Бары тик илеклре трлек эсселек кен бер урында тибрлеп тора бугай. рхлд, аны ераклашуы да, якынаюы да сизелми. Хер, зебез д аны згрен сизмибездер. Без кптннн ут эченд яшибездер тсле. Ут эченнн чыга алмыйбыз да. Канны кйдерерлек эсселекк тзмич, читкрк тайпылсам, шундук идиятне икере ишетел:
Конец ознакомительного фрагмента.