Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)
Шрифт:
Прыйшоў у маю хату й б'ець майго тату.
Купiў бы сяло, ды грошы гало.
Ня па барадзе, а па чарадзе сьмерць ходзiць.
Было папiкiшча на цэлы век.
Як столь зубамi ня грызла (ад злосьцi).
На Купалу сунiцы, а на Пятра чарнiцы.
Ёй жа будзiць столькi хварсы.
Круцiць яго, як вяроўкi.
Ёй сягоньня ня па гумар (гумор) бегчы.
Якая вада нi гразная, чысьцей за нас, яна нас абмыiць, а мы яе не.
Нячым бабыля ў хату пусьцiць,
Хоць позна, ды навозна.
У яго ўжо даўно ў сраку пiць пайшоў (пра нямоглага старога).
Так бы й сказаў, што сраць хочаш.
I розум бы мела, каб яе спасьцiла са сьвету.
Заробiла, як Хоўра на воўне.
Усмак ня перажвеш, а ў ласцы ня перажывеш.
Палопалiся ад сьмеху.
Ён майго гаўна ня варты.
Мужык падшлёпнаваты, няўзглядны, але дужа слушны (якi слухаецца).
Як пьюць, ядуць, тады ўсе добрыя.
Хацеў зробiць аграблi, а выйшла вешалка.
Былi б смачныя грыбкi, дык елi б ваўкi, а то, гады, мяса ядзяць.
Як за сьцену (адняло, перастаў).
Няўжо на дзяўчат звод зьвёўся?
Лепi ўвiдзiць злодзю ў клецi, чым на Грамнiцы сонца (на няўрод).
Пацягнула, як ката на варацакi.
Чужога на локаць ня дасталося.
Як вядзецца, дык i на шчэпку прадзецца.
Ляжаць ня ляжыць i бягом ня бяжыць.
Гаўно аб гаўно й пырскi розна.
Нi сьледу, нi знаку - пабег, як у сраку.
Сок ёсь, хлеба нетуцi, хлеб ёсь, соку нетуцi (вясна й восень).
Сена такое добрае, што абасцаўшы й поп будзiць есьцi.
Такая сьлiзгота - i галавы ня зьбярэш.
Дома й салома ядома, а ў гасьцях i сена ня есца.
Благога жарабка дык i на пярэплаце шкура гагочаць.
Клясьцi мёртвымi клятамi.
Вочы выгалiць i глядзiць.
Тарчыць, як патарчака.
Ня сьмейся, рабе, будзе й табе!
Ёй хоць прысаку на пяты насып, усё роўна будзе крычаць: люблю.
Каму тое, каму сёе, а мне юр наўме.
I лапы сашчэмiць (памрэ).
Трэба ж, каб чорт машонку шыў, а яна лопнула.
Абы на раду бацька быў, а там нiчога.
Па iм верхам едуць, як на пастуху.
Каб ламiўся стол ад ежы, ложак ад люботы.
Носiцца, як па трэцьцяму (жарабя па трэцьцяму году добрае ўжо).
Мыць языком.
Сморкаў i за пояс торкаў.
Што яна яму - насрала, цi мяжу перадрала?
I рукамi, i нагамi, i ўсякiмi спасабамi.
Век зжыла й ня засьмяялася.
Чым якая сварка, лепi маленькi баёк.
Якi бацька, такi й сын - праматалiся саўсiм.
Багата з хвасьлiвым ня разьбярэш.
Ня затое зьбяднелi, што ў нас пiлi й елi.
Ня зь мясам,
Насяру табе, гнiлых iгруш пад'еўшы.
Нiчога ў хацi няма - як перуном высмалена.
Сякi-такi мужчына, за iм дровы й лучына.
Чужым салам па чужой сьпiне.
Хай бы ён ужо пнём радзiўся, хоць бы сьвiньня зад пачасала.
Доля мая ялаватая - аддалi ў сяло х..ватае.
З носу па грошу, а ў каго большы - з тога два.
Цапом-лапом (рабiць што-небудзь).
Зьвёўся на самоў хвост (выхудаў).
Што зiмой ножкай коп, тое летам ручкай хоп.
Пiць (пiтва) - хоць галаву мый.
Нагаварылiся, паталкавалi, а нiчога ня выталкавалi.
Яна здаровая, як ласiца, белая морда - прыгожая баба.
Абыйдзецца пляшывы бяз грабянька.
Цыгана ад душы адагнаў (перакусiў).
Што робiцца з нашай жаробiцы?
Яна тваё гаўно глядзiць (даглядае малое).
Вялiкая лыжка дзяцей ня разганяiць, а малая разганяiць.
Людзi ня сьвiньнi - усё зьядуць.
Бабе праўду ня кажы, пану верна ня служы. Служы пану верна, а пан табе пердне.
Такое ўзяньне хай на сухi лес.
Цябе таўкачом у ступе ня спаймаеш - жых ды жых.
Пiлi, пакуль iх у штабялi ня склалi.
Каб ты бачыў так сракай сонца.
Кату па пяту, сабаку па сраку, сьвiньнi па калена.
Грудзi, як у петуха каленi.
Вада й мельнiцу iрвець.
Ядуць госьцi, ядуць, як мяцёлачкай мятуць: на стале нi костачкi, пад сталом нi крошачкi.
Зьеш акрайчык, каб быў сын Мiкалайчык.
Душа ў сраку скачаць ад смаку.
Красен-чырван, як са сракi вырван.
Аддась ёй чужыя сьлёзы Бог.
Гардых Бог зь неба скiдаваiць.
Яна будзiць яго, як чорта на вiлах насiць.
Сыйшло на быка жыцьцё.
Улажу ей розум у галаву.
Ня руш нiчога й ня бойся нiкога.
Ня кармi хлебам, а дай хвост падняць.
Кармi мукой, дык i пойдзiць рукой, будзiш кармiць гаўном - забьеш гальнём.
Штаны парваныя - усё начыньне баўталася.
У нядбалiцы колас ад коласа за вярсту, а ў руплiвага - сноп на снапу.
Уторкнецца, як сраць у крапiву.
На конiку ляжыць (значыць, памёр.
Конiк - лава пад кут, ад столу да парогу).
У нiтку выцягнуся, а зраблю.
Як лахаўка бегаiць.
Тулiнька, тулiнька. Стой, воўча мяса!
Сала любiць, а на сьвiньню ня ўзагнаць.
Днём лета ня позна.
На вiлачках цераз парог.
У дурной птушкi дурныя песьнi.
Як вокам паглядзець (жыта).
Таўстамясiца такая (у процiвагу - сухабзьдзелiна).
Сабака, i той лiшняга ня есь.