Графитовая фея
Шрифт:
Патрацкая
Графитовая
неуемный бредила , . , , всесильной.
, визитка , , , . , паровоза.
почесала согнутым , челюстях , голубоватое , . , лаковых сапожках.
! почесала , , . потянулась , , : Графитовой ! . , шкирку поднесли .
:
– , !
. , . . . : , - . потерла ушибленное .
, . . вздохнула, , - , . : fairies : проклюнулась .
pounded - , . царственное . зачесались , : загнулись cute спиралькой.
Зачесалась strands.
: , лохмотьями повисла загорелом .
– ! ! !
– истошным .
взбесились, ввалились . fairies , - .
– !
– прокричала .
– , ? , . ! . , !
– .
, , сжались выползать . затравленно блуждали .
– выползаете?
– .
– !
– , , Графитовая, - проговорила вездесущая Нимфа Игоревна,
, , титулами осыпать . , ! затребовала опочивальню . , отделанную .
, : обиход , подобострастно - Графитовую .
. , ' ! , раздирать , , ! . !
? , , , . вздохнула !
командовала , ! , ! , ! . Oh, !
. " звериный . выкрашенные . взревела зверям.
Нимфа Игоревна:
– прикажете, ?
– ! !
– , , '', , .
– Нимфа Игоревна, . , .
– ? Shadowing утомительная. , . , , , !
– , Нимфа Игоревна, !
– , отстриги , перекрась ...
Нимфа Игоревна договорить, влетело : , .
– !
– , .
– , , . ?
– .
– . , , , - наигранной подобострастностью.
handles .
– , - , - ?
– , ?
– ехидно Нимфа Игоревна, сторонке .
– ,
– , ?!
– прорычала .
– , , , - Нимфа Игоревна.
– , , , молвить, - красавец .
– , вымолвите ?
– усмехнулась самодовольно.
– : ? , дуршлаг, - , загибая .
– , ! !
– .
– , ! , . , - , , . прозондируешь , разнесется,
– , ! .
– , , , .
– Протараторил! прицепите !
– растянулась .
, восседающую , , :
– , ! : :
– ? ? .
– , !
– ? , ?
– .
– , :
– ! ?
– , - .
?
– Nymph Игоревне.
– . , ? amber? , ?
– , .
– ! , , Адамы, . ?
, - flipping , проговорила Нимфа Игоревна.
– , , ' :
– , . , ? , ? вызовем , .
– dead !
– Нимфа Игоревна .
– , ?
– .
– ? ? , .
– , , .
.
Графитовую :
– , Графитовой .
, двойнику.
Наталля Патрацкая
Корпус фея
Марына выдатна ведала свой нярымсьлвы характар незлчоныя жадання. цяпер яна сядзела на чорным
Улады над людзьм у яе нкол не было, але яе была бел-чорная взтока з яркм лтарам, на якой стаяла яе мя тэлефон з факсам, па якому пасылал бачныя тэксты малюнк. Яна задумалася пра тое, як ёй стаць Вртуальнай феяй з паходжаннем ад паравоза.
Яна пачасала сагнутым пальцам падбародак, нбы сквцах знаходзся мозг, задуменна паглядзела блактнаваты неба, па якм плыл белыя аблок. Нчога новага на гарызонце не было, а хацелася ёй жыцом сядзець на белым воблаку ботаць нагам лакавых боцках.
Якая дурасць прыходзць у галаву! Марына пачасала за вухам, таму што вуха да мозгу блжэй, чым падбародак. Потым рука пацягнулася да лба да носа, у якм мазго нкол не было. А ёй патрэбныя был мазг для таго, каб прыдумаць дэю: як стаць Графтавай багняй! Так проста! У гэты момант яна проста фзчна адчула, што яе зял за шкрку паднесл да стол памяшкання.
У паветры прагрымел словы:
– Я Бог, а ты нхто!
Марына апрытомнела на падлозе. У памяшканн нкога не было, роным лкам нкога. Вокны дзверы был зачыненыя. Ёй стала сумна. Яна спомнла прымаку: хочаш - мала атрымаеш. Дзячына пацерла выцятае цела.
Ёй захацелася, каб яе цела не балела з-за падзення з стол на падлогу. цела перастала хварэць. Яна здыхнула, паднялася з падлог, павольна дайшла да крэсла, але садзцца на яго не стала. Яна азрнулася: трона слуг для новай фе не было. На кампутары прадзяблся застака.
У дзверы стукал крычал яе мя. Хто-то спрабава засунуць ключ у замочную свдравну, але дзверы была трывала зачынена ад старонняга варвання. Фея па мя Марына заховала каралескае мачанне. Пакутлва засвярбел пальцы рук, яна паглядзела на х: на яе пальцах вырасл пазногц заняпа млай спиралькой.
Зачасался галава, па плячах стал спускацца простыя пасмы валасо. Яна нагнулася да ног: з басаножак тырчал цёмныя завтк пазногця. Адзенне трашчала па швах, грудзей расл на вачах.
Марына паглядзела на сябе люстэрка: вочы был цёмным, адзенне лахманам павсла на загорелом целе.
– А! А! А-а-а!
– закрычала Марына истошным голасам.
З таго боку дзвярэй людз ад крыку пашалел, разам нацснул на драляную дзверы выбл яе. У пакой валлся супрацонк спартсмены з трэнажорнай залы. Пры выглядзе фе яны пал на падлогу перад ёй на кален, нбы хто-то падкас х ног.
– О, Божа!
– пракрычала Марына.
– Дзячына, ты хацела быць феяй? Так будзь ёю! А я сыходжу адпачынак. Я не раб стагоддзям працаваць без адпачынку! Стамся. Працуй, багня!
– пачуся зверху голас Бога.