Няголены ранак

Гапеева Вольга

+ ўся ў панядзелкавых абдымках званю аўторку ён моўчкі слухае і плача яшчэ ня ведаю, што неба хварэе на боткіна і нам зь ім у палатах розных ляжаць і позіркам блукаць па столі ня спаць ў знак салідарнасьці на волі той чыё дыханьне казытала левае плячо гуляе у маджонг да трэцяй ночы паштовы голуб быў падстрэлены яшчэ ўвосень на паляваньні дзікім дзікім ім яна ж, якой ніколі не было, праіснавала амаль з паўгода на здымках, зробленых адчаем і маной, там хтосьці ў доўгім

паліто мне дзьверы адамкнуў і разьвітаўся “прабач” было не дастаткова як і кахаць патрэбны былі словы або сказы якіх я не пасьпела нарадзіць цяпер не нараджу ўжо ніколі бо я у больніцы а ты на волі

+ Дзяўчына давайце рыхтавацца да выхаду Навошта нам наступныя станцыі Нашыя грахі пачынаюцца з гэтай Чытайце Біблію радок дванаццаты Як, Вы Афелія, што чакае Гамлета? Дайце зірнуць у Вашыя вочы У мяне таксама жыцьця рэзервацыя З якой так вырвацца хочацца з такім каханьнем каму яна трэба? нейкаму Богу? каб гадоў праз семдзесят атрымаць павышэньне і анёлам лётаць над горадам душаў і целаў грэшных? у гэтай гульні козырам крыўда толькі ў мяне іншыя карты хто на раздачы? п’яны мача тады нясіце паболей ваты якая будзе крычаць ад болю замест мяне фарбавацца ў колер якому нават макі на полі схіляць свае і чужыя галовы

+ як неразношаны абутак мне цісьне сэрца і калі не ў памеры справа тады ў чым віно гарбата піва часам кава такая сынанімія дачканімія бяздзетнасьць і дзеці па-за шлюбам не мае я не магу казаць (як зручна што “х” і “з” так блізка на клявіятуры) і так ня блізка мы і шыбеніцы будаўнічых кранаў на іх штодня я адзіноту вешаю сваю (ты са сваёй спраўляйся залпам) ў бязлюдным парку буду гвалціць сум падчас абедзенага перапынку і нават згубленая завушніца не давядзе што злодзей гэта я

2

+ адзінае магчымае імя было на “а” і заканьчэньне ў яго было на “а” а пасярод - слупы з перагародкай такая арфаграфія мне не знаёма і каб я лепш запомніла яе ты прыкладаў мой голаў да слупа каб слухала я ейнае імя што стала для цябе сынонімам “каханьня” я ж націскалася на “о” таму зрабілася сынонімам “было”

+ на досьвідку прыйдзе бінтаваць маё сэрца рудаю стужкай сатканай з кудзерак анёлаў што часамі сьпяць у трамваях і сасьніўшы яблык раздора хутчэй выбягаюць і нясуцца насустрач самі ня ведаючы каму і навошта у полі за ветрам гнацца вось мая справа бегчы і падаць

+ У

птушак нянавісьці Твой позірк Яны крыламі хвастаюць па твары Іхні шлях пралягае праз маё сэрца Na pounac і `u advarotnym kirunku I tak pry koznym abdymku I pry koznym drugim pacalunku

+ і так бывае што сьнег на носе ня тае і хоць я тая што цябе на стужку здымае мы засынаем ня з тымі каго абдымем у марах і мне падасца што ўсё ня тое а твае вусны прашэпчуць у мой рот: – наадварот

+ пішы пішы сваю прозу пра тое што ружа на лапу азора упала пішы і не забывайся сьмяецца той хто ўмее сьмяяцца.

+ мне ня выкінуць жыцьця са слова сьмерць як дзяўчыну з цела ўласнага мне ня выкінуць запяклася на грудзёх маіх крывя запяклася ды асыпалася

+ застыне лета кропляй мёду над той радзімкаю што справа каля яе нібы аправа складуся зморшчынкаю я каштану цьвёрдаму зямля раскрые вусны як дзіцяці каб у сябе глыбей схаваці да трэцяга сакавіка

+ павяртаючыся да ўласнага спаталеньня маю намер парушыць правіла і напісаць словы нашыя разам штотыкажашнічога яксалатацудоўна дзе адказ і дзе запыт мне не істотна у слоўнік жыцьцёвых цяжкасьцей варта занесьці: “Надзвычайная крохкасьць каханка, і як яго песьціць”

+ недапабудаваны дом дрэвы досыць халодныя думкі дзервянеюць толькі аднойчы ўночы калі моцы няма плакаць

+ ні каханьня ў мяне ані кар’еры толькі завушніца ў вусе правым ды адна ў левым ні дачкі ня маю ані сына крумкачоў у полі я чытаць вучыла я бяз крыўды крыўда без мяне кагосьці падзялілі а мяне - не

3

+ калі ты дрэва а вецер сышоў ад цябе стаяць нерухома можна стагодзьдзямі і што табе птушкі зь іх звонкімі песьнямі лета калі ты  дрэва ад якога сышоў вецер

+ як памерці то на лузе тваёй сукенкі быць атручаным перасьпелым голасам крыўды расшпіліць да апошняга гузіка чэрствасьць і напоўніць сьпевамі рэха грудзі

+ языком баваўняным прадзетым праз тонкае вушка вуснаў ты вышываеш на жываце маім манаграму