Забі ў сабе Сакрата!

Віктар

АБ МЕСЦЫ ЧАЛАВЕКА Ў СУСЬВЕЦЕ Кожны павінен займаць сваю нішу: Машыну - Маша, а Мішаву - Міша. Жора і Лора, Галя і Толя - кожны сваю адыграць мусіць ролю. Толькі ня блытайце нішы, бо можа ў Грышу тады закахацца Сярожа. Дзіма з Антонам і Таня са Сьветай разам парушаць законы сусьвету... Вой, паглядзеце: Сёма і Гога лаюцца матам адзін на аднога, лупяць адзін аднаго і мяцеляць - нішу, напэўна, ніяк не падзеляць.

ТРЫ

ПЭДАЛІ ДЛЯ ГОНШЧЫКА

* * * Яна чытала Гумілёва. Ён слухаў і казаў: “А клёва!”

ЛЕБЯДЗІНАЯ ПЕСЬНЯ РЭАЛІСТА Як чытаем верш бяз рыфмы - бы наскокваем на рыф мы. Трохі меншу вершах ям бы! Значна лепш - харэі, ямбы... Калі вершы маюць рытмы - адчуваем калярыт мы. Ну а ў вершах новай формы чуем бразгат аб фарфор мы

*** – Чаму ты прамаўляеш хорам? – Адному - сорам.

НЯ ЎСЁ TOE ЗОЛАТА, ШТО 3 ВОЗУ ЎПАЛА – Чаму вада не цячэ пад камень, што на сэрцы тваім?
– пытаеце вы. – Я чалавек з залатымі рукамі, толькі без галавы.

*** Я штатная Муза Саюзу пісьменьнікаў. Назоўнікаў ведаю шмат і займеньнікаў. Валодаю ўсімі памерамі й рымамі I марамі масаў усімі магчымымі. Я сэрцы мільёнаў ціхутка памацаю I зь іх павыцягваю ўсю інфармацыю, Каб гутарку весьці з народам карысную Пра існае ў сьвеце або пра няіснае. Нарэшце, калі мы такія крутыя, Навошта нам, Музам, пісьменьнікі тыя? Мы можам што хочаш даволі прыстойна Пісаць, друкаваць і чытаць самастойна!

*** Здаваў ён кроў, а я - мачу. Ён дзіка роў, а я - маўчу.

*** Скончым тыдзень за тры дні! Скончым пятніцу за панядзелак! I скочым у купальскія агні Каля навагодніх елак! Няхай потым ня будзе чаго чакаць (Усё чаканае - зьдзейсьніцца), Гэта ж так цікава - разглядаць час З боку пачатку або канца!

МІЛА МЫЛА МУЛА Міла мела мала мыла. Мыла мула мылам Міла. Міла мула мыла міла. Міла мыла мулу рыла - мяла мулу рыла мылам. Рыла мула нема ныла.

БІЁЛЯГАМ-ПРАКТЫКАМ Ня рэжце жабак, не катуйце мышак! Яны не вінаватыя ні ў чым. Зматайце лепш вантробіны з пакрышак Машыны часу, на якой мы ймчым.

*** Праводзь

сабе пальцам па аблоках, Размазвай сабе неба па столі, Той, хто ўсё спаталіў і ў спакоі, А мы будзем таньчыць і скокаць. Мы дзеці ненароджаных мамак, Мы быйцы ненадыдзеных учора. А ты назаўсёды падмануты Зьменлівасьцю белых плямак.

*** Я цябе падманю, я цябе падману: будзеш ты пада мной - я цябе падамну.

*** Тры танкісты выйшлі з танку I сьпяваюць калыханку: Ціха-ціхенька ляжы, Як памежнік на мяжы. Не палохайся чужынцаў - Гэта толькі муляжы.

МАНАВЕРШЫ

*** Даўно я ня бачыў суседа жывым!..

ШЛЯХ ПАЭТА Поўзаў По ў запоі.

*** Гніль дадала натхненьня пню.

PERPETUUM MOBILE Ужо пайду-пайду я...

*** Жыцьцё праходзіць, стоячы на месцы.

ЗДРАДА Ты здраджваеш мне зь іншымі кніжкамі!

*** А нехта пол мяняе, як пальчаткі...

АПАТЭОЗ ПУСТЭЧЫ Засунь мяшкі ў мяшок зь мяшкамі!

*** П'яўкі абступілі мяне.

*** Рэчаіснасьцю тут і ня пахне.

ВЕРШЫ НАШАГА СЯБРА ВАБІЛЯ ФІРХОЛЬДА

*** У мяне растуць гады. Хутка я сканаю. Кім зраблюся я тады? Белым папугаем.

МАРЖОВЫ СЬВЕТ Мне не спасьцігнуць гэты сьвет 3 крывавага нажа, Мне не спазнаць жыцьця сакрэт, Падобны да маржа. Я ўсё жыцьцё мяшкі цягаў І адарваў руку, Бо Бог мне розуму ня даў І кінуў у раку. І я таксама ўсім багам У горадзе Баку Сябе такога ня аддам - І амба мараку!