Бастан кешкен, кµз кµрген

Сагындык Алтынбекула

алтырайын дедім. Штабпен сйлесіп отырмын. Жруге

полковникті бйрыын ешайсысы бза алмайды. ас арайды. Мен

болсам жалызбын. Дуананы асасындай селкілдеуге тура келді.

Телефонмен командир взводым лейтенант Матошин (Гурьевтік,

жасы кісі еді, арта да тартып алан) отыран жерімді срады.

“жаын жерде й бар ма?”- деп, оан мен 150 метрдей кабель

керектігін айттым. Сонымен, ол кісі маан кмекке Раымжановты

жібергенін хабарлады. Бір кезде ол да

келді. Бір жаын йге

орналасып, от жаып жылынды. Ол тама зірлеуде. Мен орыс

пешіні стіне шыып жылынудамын. Денем жылып, йытап

кетіппін. Жолдасым мені оятын, тама ішуге шаырды. Кзімді

ашсам, й іші толан солдат, кіле кір – ожала, брсе аан

біреулер.

– Ай мынауы не?! Мнда кіргізуге болмайды ой!- дедім. Сонымен,

оларды шыарып жіберіп, таматанып алды. Раымжанов маан:

– Сен отыра тр, жааы адасып жргендерді біреуін асына алып,

01-ді орналасан йіне барып келейін – дері бар емес пе? Мен:-

неге?- деппін ой.- Келген со айтамын,- деді де, шыып кетті.

Шамалы уаыттан кейін оралды.

Екі езуі екі лаында, кілді. Мінеки деп, ораландарды оя

салды. Біз шін лкекн олжа екен: конфет, печенье, нан т.б. жне бір

шуба (поезда ертеректе старший кондукторлар Кигенін кргенім бар.

77

Кейінде ойшылара да сондай беруші еді, бл заманда, рине ол

айда?)

Маан ол:- Мен телефон сымын баана тарта баранымда, тс

те болып алан. Сол кезде штаб бастыына шыл тапсырма беруде

болатын,- деді. – Шай да з орнында алды. Менімен жмысы да

болмады. Есік алдына шыып, зі мінетін ара атына, тіпті жайда

мініп, тмен арай шаба ж-

нелді,-деді.-Кейін айтайын дегенім осы,- деп клді.

Жааы тйіншекті ішінде екі пар ішкі кйлек- ыстан бар екен.

Екеуімізді де уананымыз – кйлек-ыстан. Дереу стіміздегі

кірлеген ішкі киімдерді шешіп, жанып жатан орыс пешіне салды та

жібердік. Бейнелеп айтан адама кешегі кндізгі орман ішінен

пулеметтен о жаудыран барлаушыларды оындай, тарсылдамаса

да, тырс – тырс етіп, лаымыза естілгендей болды. – Ол не дейсіз

ой! Ол бірнеше айдан бері киім ауыстыруа мршамыз болмай,

бізбен майдандас болып кеткен, бізді жеп жрген биттер ой,

оушым.

Адам биттегенде ауызы кпіріп кетеді екен. Мен соны

кгерімін. Мектеп оушылармен, ертеректегі пионерлермен

кездескенде, осыны айтаныма ызым Райхан намыстанып: “Папа,

осыны айтпаысшы!” – дейтіп еді. Мен бл жерде матанып

отыранын жо, оушым, мір ткелдерімді білсін, кзімен кргендей

болсын деп жазып отырмын. Ары жаындаы ой орытындыды зі

білерсі. Кинода оны саан крсетпейді де – Ал, енді биттен

арылды

па? – Жо. Слден кейін шпиондар (бкіл денені

жайлаан)таы абырлауа басты. Кейін одан да тылды ой.

Сол 01- ді мен айтып кргенім жо. ш кн оршауда болды.

Тама, о – дрі бізге самолетпен тасталып трды. Осыны білсем де,

ешкімге тіс жарып айтаным жо. Айтуа болмайды. ш кннен кеиін

шепті бзып, зімізге осылып та кеттік. Баанаы 01 – полковник

Серебряков деген кісі еді. Оны не боланын сол кйі білмедім.

Армияда “Контр смерш” деген болушы еді. Соны арамаына

алынды ма деймін. Сол барлаушыларды шабуылы кезінде дивизия

штабында отыран радист жігіт дуалдан тіп келіп тиген оа отыран

орнында алыпты, оны кейін білдік. Енді мына гімем неге “43

жылдан со” аталады.

Соан келейік.

Перзенттерімізді ыздарыны ішіндегі кішісі – Пернеш.

Пернеш з алауымен лсарылы Есентемір руынан Арыстанмен

жптасан. Сол Арыстанны кесі далыа екі жыл бойы шаырып,

аырында, алыс болса да, біз – мен, Раушан жне Тазагл шеуміз

поезбен жола шыанбыз. Осыдан бірнеше жыл брын мен

Алпысбай деген жолдасымды Атбе облысты газетіне беріп,

“айдасы Алпысбай?” деген таырыппен іздеу саланмын. Маала

газетке басылыпты. Содан кейін мен Атбеліктерден кп уаыта

дейін хат алып трдым. Бл зінше бір сала жыр. Мені газетке

78

жазан хатым бірден Маев Дйсеналиді олына тсіпті. Ол жігіт

майданда менімен бірге болан жігіт. Бас жаында айттым ой: жау

барлаушылары штаба жабуыл жасаанда, коммутаторды жлып

алып, комроты бір байланысшыны олына стата салды демен пе

едім. Сол байланысшы Маев Дйсенали екен.

Хатты ашып оиды. Е соында Алтынбеков Саынды дегенді

кргенде, кзі жар ете аландай, бкіл майдан мірі кз алдына

елес беріпті де, мені дл сол кезімдегі бейнемді кз алдына

елестетіпті. Сол келіп жатан хаттарды біреуі – Дйсеналидікі. зі

жайлы млімет берген. Менен де зім туралы толы жазуымды

срайды. й адресін беріп, она болуа шаырады. Дйсенали

Алматы Жоары партия мектебін бітіріпті, ауданды газет редакторы

болан. Дл сол кезде облысты газетті блім мегерушісі екен. Екі

перзенті бар: ызы - дрігер, трмыстанан, лы – облыста, ол да

жеке й. зі йелімен бірге блек трады екен.

лсарылы даа шаырумен келе жатан кезіміз – 29

март(наурыз) 1988 жыл екен.

Мангышлак вагонына билет ала алмай, билетті тра лсарыа

аланмын, жйрік поезді (№7)2- вагонына мінгенбіз. Жол – жнекей,

тіркеме вагонда орын босатылатынын біліп, Атбеге келген со,