Аз Iф
Шрифт:
– Данк, вы кнгу пшаце?! Як суатары?
Данк матну галавой.
– Ды не. Нчога мы не пшам. Працуем над кнгай.
Потым мы чатырох сядзел хпстарскай кавярн ля ваходу метро ажылена гаманл. Дакладней, гавары галоным чынам Яген. Геля была ад яго поным захапленн. Напэна, я павнен бы адчуць рэнасць. Але я таксама бы у захапленн. Было м штосьц агднае той жа час прывабнае. Падчас гутарк Геля абмовлася, што я пшу апавяданн. Яген зрну на мяне з цкавасцю.
– Сапрады? Мы, значыцца, з табой калег, - сказа ён.
Я трох збянтэжыся.
– Ды як з мяне псьменнк. Так, аматар.
– тым не менш.
Яген надрапа на кавалачку стыкера свой электронны адрас працягну мне.
Назатра я адправ яму на пошту некальк свах апавядання. Незабаве прыйшо адказ. Яму спадабалася. З пункту гледжання граматык пунктуацы сё бездакорна. Аднак ёсць некаторыя заваг адносна стылстык сюжэтных хадо. Кал я зацкалены, ён можа параць мне карысную лтаратуру для псьменнка-пачаткоца.
Так пачался мае стасунк з Ягенам. Спачатку мы гутарыл тольк пра псьменнцтва. Я бы у нейкай эйфары. Адчува сябе гэткм юным джэдаем пад кранцтвам мудрага настанка. Яген валода тым, што завецца харызмай. Ён уме прыцягваць да сябе людзей. Так здарылася з Данкам. Яны з Ягенам пазнаёмлся праз нтэрнэт, на нейкм форуме. Гэта было яшчэ да таго, як Данк загрыме у вар'ятню. Ён тады захапляся сякай эзатэрычнай фгнёй. Яген таксама. х зблзл агульныя нтарэсы. Яген дасыла яму спсы акультнай лтаратуры, а таксама адсканраваныя старонк з аднаго старажытнага манускрыпта. Падазраю, што менавта гэта звяло з розуму Данка.
Цяпер пачына вар'яцець ужо я.
***
Мяне засёды цкавла, адкуль Яген бярэ свае вычварныя сюжэты. Як выявлася, з Кнг. Таго самага манускрыпта, праз як зляце з глузду Данк. Яген сказа мне пра гэта не адразу. Мы был знаёмыя жо больш за месяц. За гэты час Яген выведа пра мяне лтаральна сё - дзе я жыву, дзе вучуся, з якм людзьм маю стасунк. Пра сябе ён не расказва амаль нчога. Ён тольк абмовся, што псьменнцтва для яго проста забака, хоб. У яго ёсць больш сур'ёзны праект, свайго роду навуковая праца, якой ён хаце бы прысвяцць сваё жыццё. Кал дакладна, ён займаецца расшыфрокай ункальнага старажытнага манускрыпта.
Мну яшчэ тыдзень, перш чым я бачы сам манускрыпт. Мы сустрэлся на кватэры Данка. Яго жытло жо не выглядала такм свнушнкам, як у мнулы раз. Тут было больш-менш прыбрана, се лямпачк был на месцы. На падаконнку з'явся нават пластыкавы гаршчок з разгалстым кактусам, а на сцяне - каляровы постар з мульцяшным персанажам Цма Бёртана. Бачна было, што Данк спрабуе парадкаваць сваё жыццё...
Мы сядзел на кухн. Перад нам на стале ляжала Кнга. Яген Данк курыл. Я асцярожна перагортва пажоклыя старонк. Гэта бы пульхны фалянт памерам з добрую цаглну. Вокладка тытульны лст адсутнчал. Кра старонак был злёгку абпаленыя. Большасць тэкста, напсаных калграфчным почыркам, был на латын. Траплялся тут надпсы на рускай польскай, а таксама арабскай вяззю. Амаль на кожнай старонцы мелся выявы акультных смвала, сэнс якх бы мне незразумелы. Был тут таксама люстрацы, зробленыя чорным атрамантам быццам змаляваныя з палотна Еранма Босха.
– Ну як, уражвае?
– спыта Яген, зацягваючыся цыгарэтай.
– Адкуль у цябе...гэта?
– спыта я.
Яген расказа. Не ведаю, было гэта прадай ц яго чарговым атарскм вымыслам.
Дык вось, гэты таварыш Выбдушка штосьц каламуц. Бы ён чалавекам, мякка кажучы, з дзвацтвам. Тутэйшыя на поным сур'ёзе лчыл яго шаленцам. Пры гэтым ён займа высокую пасаду райцэнтры, а значыць, поным вар'ятам усё-тк не бы. Вось ягоная жонка - бабуля Ягена - была па-сапраднаму ненармальнай. напэна, яшчэ буянай, бо дзед трыма яе зачыненай на гарышчы. Гэтым фактам не магл не зацкавцца грамадскя службы. Да дзеда некальк разо прыязджала камся з праверкам, але яму засёды давалася адкараскацца.
А потым у мястэчку распачалася нейкая чарташчына. Цяпер ужо цяжка сказаць, што там было на самай справе - улады, як засёды, усё засакрэцл. Ягену вядома тольк, што на мясцовых моглках мелся выпадк вандалзму. Надмаглл был паваленыя, маглы раскапаныя, а дамавны павыкданыя на паверхню. А пасля дзедаск дом згарэ дашчэнту. Падрабязнасц нцыдэнту невядомыя, але Яген меркава, што хату падпалл тутэйшыя. Яны дано падазравал Ларэнця Выбдушку сувязях з нячысцкам. У пажары загнул Ларэнцй, яго звар'яцела жонка. х васьмгадовая дачка Тэкля той дзень гасцявала сваяко, гэта ратавала ёй жыццё. З маёмасц ацалела тольк Кнга. Манускрыпт, як заховася металчным сейфе, амаль не пацярпе падчас пажару.
Асрацелую дзячынку забрал сваяк з Мнска. м жа дастася манускрыпт. Кнга яляла для х нтарэс тольк як букнстычная каштонасць, якую можна з выгадай прадаць. Яны збрался нават выйсц на гандляро антыкварыятам, але адзн са сваяко - стрыечны брат Ларэнця - запратэстава. Гэта, маля, адзнае, што засталося ад яго няшчаснага брата, ён не дазволць... У вынку Кнгу паставл на палцу, дзе яна пыллася некальк дзесяцгоддзя.
Дзячынка вырасла, я яе жыццё склалася вогуле някепска. Сваяк адпсал Тэкл кватэру. Яны вывучылася на эканамста, выйшла замуж за дробнага клерка з дзяржканторы, х нарадзся цудоны хлопчык. Ягенчык, у наступным - геняльны псьменнк Рэй Харл.
Матуля Ягена таксама была дамай з дзвацтвам. Падчас цяжарнасц яе раптам выявлся экзатычныя кулнарныя прыхльнасц. Яна купляла гастраноме сырую ялавчыну, крола яе на тонкя лустачк хавала пад батарэю. Кал мяса як след падгнвала, яна выцягвала яго з-пад батарэ са смакам з'ядала, седзячы проста на падлозе. Мужа нервавал дзнаватыя гастранамчныя выбрык цяжарнай жоначк. Ён паспрабава бы гэта прыпынць, але Тэкля закацла стэрыку, ён адступся спадзеве, што пасля нараджэння дзцяц сё неяк само наладзцца. сапрады, пасля рода дзныя капрызы прайшл, на мярцвячынку Тэклю больш не цягнула.
Наступныя пяць гадо был сапраднай дыляй, а потым матуля Ягена знкла. Проста пайшла з дому не вярнулася. Тэклю абвясцл росшук, але безвынкова. Яе так не знайшл - н жывой, н мёртвай. Ягена выхова няцешны татка. Пару гадо таму ён памёр ад сардэчнага прыступу. Яген натрап на манускрыпт, кал пасля хатур разбра бацькавы рэчы.
– Вось, уласна кажучы, ся гсторыя. Далей ты ведаеш, - сказа Яген расцёр у попельнцы дакураную цыгарэту.
Ён зрну на мяне хмыльнуся, задаволены эфектам ад свайго расповеду.