Прымакі
Шрифт:
Т р а х і м. Не хачу, ваша бродзіе! Мая цнотка добрая, а яго то,мусіць, і маю перагнала.
П а л а н е я. Чымся з яе п'яніцай век гараваць, дык лепш хай свой чалавек трэзвы астаецца.
Д а м і ц э л я. Які ён ёсць стары, а ўсё-такі не тое, што новы.
М а к с і м. Каб не Трахім, то
Т р а х і м. Каб не гэты Максім,то ўсё добра б скончылася.
П а л а н е я. Каб гэта шэльма, Даміцэля, хвастом не круціла, дык мой ніколі б мяне не мяняў.
Д а м і ц э л я. Каб яна, гэта ахмістрыня, бельмачамі за маімне сачыла,ён жа б ніколі да яе ў прымы не пайшоў.
М а ц е й к а. Каб, ваша бродзіе, мой татка і яе (паказвае на Кацярынку) татка гарэлкі не пілі, дык і мамак не пускалі б у гандаль.
У р а д н і к. Ну, дык, па-вашаму, хто тут вінават?
У с е. Усе, ваша бродзіе!
М а ц е й к а. I манаполька!
У р а д н і к. Як я ўважаю, то гэтыя вашыя прымы падходзяць пад стаццю, што судзіць за незаконную здзелку. Памірыцеся лепей, каб не дайшло дзела да
суда!
К о л ь к і г а л а с о ў. Яно ж можна!
У р ад н і к. А каб мір мацнейшы быў, дык пацалуйцеся!
У с е. I гэта можна, ваша бродзіе! (Бабы цалуюцца між сабой, пасля – мужы з жонкамі.)
М а ц е й к а. Пазвольце, ваша бродзіе, і мне памірыцца з ёй! (Паказвае на Кацярынку.)
У р а д н і к. Што? і ты ў прымы да яе прыставаў?
М а ц е й к а. Ды не яшчэ! Але мы хочам наперад з ёй памірыцца!
У р а д н і к. Гэтага вы пытайцеся ў бацькоў сваіх: я ў такіх справах не суддзя.
М а ц е й к а (звяртаючыся
Т р а х і м. Бач ты яго! чаго яму зажадалася? А не гуляў жа сягоння без майго пазвалення з ёй у «цыганку»? Дык вось пытайся затое свайго бацькі!
К а ц я р ы н к а (да Максіма, паказваючы на сябе і на Мацейку). Пазвольце, дзядзечка, мне да яго, а яму да мяне ў прымы пайсці!..
М а к с і м (да Ўрадніка). А гэткіяпрымы, ваша бродзіе, не будуць незаконнай здзелкай?
У р а д н і к. Здаецца, што не!
М а к с і м і Т р а х і м (да Мацейкі і Кацярынкі). Ну, дык мірыцеся! што з вамі зробіш?
Мацейка і Кацярынка цалуюцца.
Т р а х і м. А цяпер давайце гуляць іх прымацкія заручыны, а нашы – прымацкія разлучыны!
У с е. Давайце! Давайце!
М а к с і м (да Мацейкі). Рэж, сынок!
Г о л а с (з прысутных). Я буду іграць, а ён няхай скача свае заручыны.
Пачынаецца гульня, у якой найбольш выдзяляюцца Мацейка з Кацярынкай. Танцуюць лявоніху, «мяцеліцу», «мікіту» і іншыя танцы. Хор пяе «Ой ты, мая гарэліца!», «Дуду-весялуху» і іншыя. У часе самага разгару гульні апускаецца