Учебник белорусского языка
Шрифт:
Гузік ( [г] взрывной, как в рус. языке) — пуговица.
Камізэлька — жилет, жилетка.
Паліто з футравым каўняром, скураное — пальто с меховым воротником, кожаное.
Пінжак — пиджак.
Спадніца — юбка.
Штаны — штаны, брюки.
Пакажыце мне вунь тую блакітную блузку. — Покажите мне вот ту голубую блузку.
Хачу прымерыць
Якога колеру блузку вы хочаце? — Какого цвета блузку вы хотите?
Боты — сапоги.
Боці кі — сапожки
Гумавыя боты — резиновые сапоги
Пантофлі — шлепанцы.
Чаравнкі —ботинки, башмаки, штиблеты
Скураны, гумавы падносак — кожаная, резиновая подметка
Які размер чаравікаў вы носіце? — Какой размер ботинок вы носите^
Ці няма іншай пары з больш высокімі абцасамі? — Нет ли другой пары с более высокими каблуками?
Пакажыце мне сорак другі размер — Покажите мне сорок второй размер
Якія нумары пальчатак у вас ёсць? — Какие номера перчаток у вас есть?
Выпішыце мне, калі ласка, рахунак на гэтыя тавары — Выпишите мне, пожалуйста, чек на эти товары.
Прашу запакаваць мне вось гэтыя пакупкі разам — Прошу запаковать мне вот эти покупки вместе
Дайце мне, калі ласка, пачак самых танных цыгарэт — Дайте мне, пожалуйста, пачку самых дешевых сигарет.
Колькі каштуе тытунь для люлькі? — Сколько стоит табак для трубки?
Прашу два пачкі (дзве каробкі) запалак — Прошу две коробки спичек.
Якая цана газавай запальнщы (запальнічкі)? — Какая цена газовой зажигалки?
А ці есць каменьчыкі для запальнічкі? — А есть ли камни для зажигалки?
Я хачу набыць яшчэ дзве попельніцы (попельнічкі) — Я хочу приобрести еще две пепельницы
Ён любіць курыць кубінскія цыгары, бо яны моцныя — Он любит курить кубинские сигары, так как они крепкие
Мы хацелі б набыць дыван памерам 2X5 — Мы хотели бы приобрести ковер размером 2X5
Нам не хапае двух крэслаў — Нам не хватает двух стульев.
ТЕКСТ
Позняй восенню сорак трэцяга года на адным з самых спакойных перагонаў Беларускай чыгункі ўзарваўся нямецкі вайсковы эшалон.
Праз дзень, халодным, золкім досвіткам, бліжэйшую да месца катастрофы вёску акружылі карнікі. Жандары ў касках і стракатых плашч-палатках і мясцовыя здраднік і-паліцаі ў чорных, прамоклых шынялях прыехалі
Усе іншыя жыхары сагнаны былі ў той канец вёскі, дзе стаяла старая вялізная адрына, — усё, што ўцалела ад калгаснай фермы.
Зондэрфюрэр, начальнік экспедыцыі, разважыў, што прымусіць «бандытаў» капаць сабе яму — доўгая гісторыя. Значна прасцей спаліць іх у гэтай адрыне. Пакуль яго падначаленыя заганялі вёску ў трое шырокіх варот драўлянай будыніны, ён стаяў трохі збоку, на ўзгорачку, і непрыемна моршчыўся ад дзікага крыку і плачу…
Побач з ім амаль непрыкметна ўздрыгвала ад пранізлівай слаты маладая збялелая перакладчыца.
— Мы хутка скончым гэтае швайнэрай [1] , і тады, фройляйн Вэра, паедзем дахаты. Будзе зноў цёпла … О так!..
Істота ў скураным паліто і белай вязанай хустцы выклікала на твар крывое падабенства службов а-інтымнай усмешкі.
Так бы ўсё і было, як бывала, аднак, зірнуўшы ў натоў п сваіх ахвяр, што набліжаліся да крайняй ад яго чорнай пячоры варот, зондэрфюрэр заўважыў знаёмага.
— Адкуль я ведаю яго?.. О! Мэншэнскінд [2] , дык гэта ж той пячнік! Скажыце, фройляйн Вэра, каб яго падагналі сюды.
1
Свінства.
2
Даслоўна — «дзіця чалавечае», адпавядае беларускаму «хлопча».
Печніка падагналі.
— Бі ст ду дох аўх гір, майн лібэр кэрльі [3] — засмяяўся начальнік.
Пячнік нічога не зразумеў. Ды, відаць, і не чуў. Бледны, без шапкі на лысіне, аброслы сівеючай шчэццю, ён упёрся ў немца скамянелымі вачыма і маўчаў. Толькі бяскроўныя губы перасмыкаліся, як ад нязбытнага жадання гаварыць.
Улетку ён рабіў зондэрфюрэру печы. Знайшлі яго і прывялі, вядомага на ўсю ваколіцу. Пяць раніц дзяжурны жандар абшукваў яго і кожны раз аднолькава весела знаходзіў у кішэнях майстра тое самае крэсіва, самасад і кавалак чорнага хлеба. А печы атрымаліся выдатныя.
3
І ты таксама тут, мой дарап?
Кухар хваліць пліту, а сам зондэрфюрэр — грубку з белай кафлі. Вось і цяпер ён ледзь не заахкаў на ўспамін аб яе гладкай цеплыні.
— Скажыце яму, фройляйн Вэра, што ён не будзе спалены. Спытайце, ён хоча жыць?
— Спадар зондэрфюрэр кажа, што вы, дзядзька, будзеце жыць. І ён пытаецца, ці вы гэтага хочаце? Пячнік толькі паварушыў бяскроўнымі губамі.
– І скажыце яму… Спытайцеся, хто ў яго там ёсць.
— Спадар зондэрфюрэр пытаецца, хто ў вас там ёсць? Там — у адрыне?
3 вуснаў у чалавека сарваліся словы: