Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

Антонаў Андрэй

* * *

Трымаю ката, ціха сэрца тахкае, мяккае цяпло.

* * *

Прачнуўся ноччу. Па калідоры хаджу. Бясконцая ноч.

* * *

Казарма. Ліхтар. Чакаю мінулага. Цяжкі ўспамін.

* * *

Сьвяточная ноч, грукае ў

шыбу маю толькі вятрыска.

* * *

Устаўшы рана, выпіў з хлебам гарбаты, палю цыгарку.

* * *

Між роснай травы дзьмухавей захістаўся. Халодны ранак.

* * *

У сонечны дзень нерухомае неба раньняй вясною.

* * *

Жорсткая трава. Яшчэ трымае холад зямля вясною.

* * *

Ледзь дакрануўся да дзьмухавея — адчуў — вецер над полем.

* * *

Зярністы пясок, ён не трымае доўга, нават лужыны.

* * *

На бярэзінах дробнае лісьце дрыжыць. Майскія сьвяты.

* * *

Доўга дзівіўся: рэшткі сьнегу на полі склалі малюнак…

* * *

Кавалкі неба хмарай разарваныя. Блакітны вецер.

* * *

Неба сьпявае? Ці за сонцам схаваўся маленькі жаўрук?

* * *

Змокшы пад дажджом, хаваюся пад брамай. Сумны сакавік.

* * *

У качагарку спусьціўся, але печка ўжо не гарыць.

* * *

Спаць так кладуся: лёгкі вецер Радзімы хай прысьніцца мне.

* * *

Спаць не кладуся, доўга гартаю кнігі. Прыемная ноч.

* * *

Сьвятло маланкі. Месяц за хмарамі зьнік так незаўважна.

* * *

Сёньня ноччу ў сьне ізноў бачыў Радзіму. Сумны прачнуўся.

* * *

Так хочацца спаць! Раніцы прамень у твар, прачынаюся.

* * *

Чарга

ў лякарні няўтульнае крэсла… Прыемны скразьняк.

* * *

Галінка вярбы. Дакрануўся, і зьніклі кропелькі расы.

* * *

Апранаюся. З хлебам выпіў гарбаты. Ранак прачнуўся.

* * *

Дзень нараджэньня. Апрануў вайсковы фрэнч. Халодны жнівень.

* * *

Ядлаўцовы куст на пясчаным узгорку. Чэрвеньскі ранак.

* * *

Кавалак хлеба. Муха над вухам зьвініць. Кубак малака.

* * *

Выйшаў з кватэры, толькі рэха вітае мяне на сходах.

* * *

За будынкамі стракатаю хмараю зьніклі галубы.

* * *

Сінія груды на поўначы Чэхіі ў сонечны дзень.

* * *

Руды сабака брэша за весьніцамі… Няўжо я чужы?

* * *

Як моцна дрэва за глебу трымаецца… Зрываю кветку.

* * *

Ценем фіранкі крэсьліць паперу вецер, складае свой верш.

* * *

Руіны мура, ізноў ты стаў валуном, камень на груду.

* * *

Фарбую сьцяну. Ці знойдзе шэры павук сваю шчылінку?

* * *

Ядлаўцовы куст выкінулі на пясок хвалі верасу.

* * *

Засохла дрэва. І жукі-дрывасекі тут завяліся.

* * *

Сена варушу. Нават у летніх травах схавана восень.

* * *

Добрая душа, падары цыгарэтку, запалім разам.

* * *

Павуком пабег чырвона-чорны камбайн у жоўтым жыце.