Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

Антонаў Андрэй

* * *

Ляжу пад дрэвам, а ў галаве ні думкі, адпачываю.

* * *

Ядлаўцовы куст, ці чалавек на грудзе махнуў рукою?

* * *

Залаты жучок раптам мільгануў і зьнік — вецер у траве.

* * *

Ты не сумуеш Па ветру

над возерам, жучок-плывунец?

* * *

Кветку не кранай, бо загудзе на цябе раззлаваны чмель.

* * *

Здароў, землякі! На слупе пры дарозе рэжу слова «Менск».

* * *

Гарбаты жучок, на плячах сваіх схаваў лёгкія крылы.

* * *

Прылёг на зямлю. Адкінуўшы рыдлёўку, адпачываю.

* * *

Заварушыўся каля берага чарот, выпаўзла жаба.

* * *

Да дому прынёс на адзежы кастрыцу. Хораша ў лесе.

* * *

Пакінуты дом, ці будуецца новы? Шарая гадзіна.

* * *

Стомлены працай. Прыемны холад вады. Доўга мыюся.

* * *

Чыркнуў запалкай. Вастракрылы матылёк сьвеціцца ў цемры.

* * *

Грукнулі дзьверы. Пацягнула скразьняком… Прачнуўся ноччу.

* * *

Жнівеньскі месяц праглынулі аблокі. Халодная ноч.

* * *

Старога сябра галава пасівела. Месяца сьвятло.

* * *

Ляжаў і слухаў, вось крокі праходжага далей і далей.

* * *

Чыркнуў запалкай. Вецер, не тушы ўначы крылы полымя.

* * *

Што мне трэба ўзяць? Яблык у кішэнь паклаў. Холад раніцы.

* * *

Пасьля хваробы выйшаў на двор прайсьціся. Халодны вецер.

* * *

Колькі кастрыцы! На белым грыбе сьлімак адпачывае.

* * *

Затрапятаўся блакітны

вітраж — вецер крануў галіны.

* * *

Сябра-верабей, ты прыляціш да мяне сумнай раніцай.

* * *

Аловак схаваў. Толькі вецер варушыць лісты паперы.

* * *

Яблыня-дзічка, ты ізноў нарадзіла толькі ападкі.

* * *

Што за хмарамі? Можа, і там, па небе сыпле дробны дождж?

* * *

Жоўтае лісьце, дробныя хвалі нясуць. Холад лужыны.

* * *

Зробіць смачнымі яблыкі з антонаўкі халодны вецер.

* * *

Лясныя сьцежкі, размыты доўгім дажджом, верасень ідзе.

* * *

Хавайся хутчэй, вадамер. Бачыш, лісьце жоўтае плыве.

* * *

Сухое лісьце. Вецер зжоўклай газэты старонкі панёс.

* * *

Конік засьпяваў у пажаўцелай траве. Сёньня так сумна.

* * *

Кошык з грыбамі панёс чалавек — сьціхлі конікі ў траве.

* * *

Ад каго схаваў жоўтае лісьце вецер пад агароджай?

* * *

Праз мокрае шкло паглядзі на праходжых, што шпарка ідуць.

* * *

Ніхто ня ўбачыў, я спыніўся ў натоўпе, стаю пад дажджом.

* * *

Грак над ворывам, паляцеў уздоўж груда, крыкнуўшы ветру.

* * *

У белай місе, нібы вока восені, чырвоны яблык.

* * *

Камарык зьвініць? Ці сухую галінку гайдае вецер?

* * *

На хвалях ракі алешыны ліст паплыў… Дзе ён спыніцца?