Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

Антонаў Андрэй

За шклом вэранды, у цемры шолах бэзу; ліпеньская ноч.

* * *

Праз дожджык бачу шэрую вільгаць муроў. Восеньскі горад.

* * *

Спыніўся цягнік. Насупраць твары людзей. Ізноў дарога.

* * *

На дне фантана голуб дзяўбе жоўты

ліст. Восеньскі ранак.

* * *

Паліць лістоту сумны маўклівы дворнік. Хлебны пах клёну.

* * *

Чакаю гасьцей. Халодны гузік званка хто першы кране?

* * *

Вышэй за дамы павырасталі дрэвы, што мы садзілі.

* * *

Сягоньня дзеці не знайшлі яблыкаў у старым садзе.

* * *

Над старой студняй я адпусьціў каменьчык. Чаканьне ўсплёску.

* * *

Прайшлі машыны, шум сьцішыўся і зьнік. Гарачы вецер.

* * *

Як доўга ехаў праз гарады, празь вёскі адной дарогай.

* * *

Сьвятло маланкі: зьнік у вільготнай цемры нерухомы лес.

* * *

Спяшаюся. Над горадам нацягнуты лук маладзіка.

* * *

Драўляны мост. Мір. Ідзе стрыножаны конь — рыпяць масьніцы.

* * *

Зімнае неба. З трэскам падае на дол празрысты яблык.

* * *

Вось і прыехаў у бела-шэры горад; мо хто сустрэне?

* * *

Адчыніў вакно: гукі аўтамабіляў, халодны вецер…

* * *

Адзін у хаце, запаліў цыгарэту, робіцца цёпла.

Міраслаў Шайбак

* * *

Куды ж ты вядзеш, сьлед, пакінуты на сьнезе вялікім зьверам?

* * *

Якія ж людзі дробныя на бязьмежным зімовым полі…

* * *

Месяц-павучок тчэ

павуту з галінак. Зімовы сквэрык.

* * *

Запісаў словы на сьнезе, няхай гінуць пад промнямі цяпла.

* * *

З радыятарам павітаўся ў пад'езьдзе. Лютаўскі вечар.

* * *

Завеі, сьнегам не засыпайце ўночы нашыя брамы.

* * *

Прыемна глядзець, як на чорнай паніве смажыцца бульба.

* * *

Зімовая ноч. Пад песьні прыёмніка выпіў гарбаты.

* * *

Цыгарэтны дым: у паветры паплылі шэрыя кветкі.

* * *

Пэўна, учора глядзеў на сьнег — ды раптам каткі на вербах.

* * *

Бясконца б ехаў у кодабе машыны празь вясновы лес.

* * *

Перабіраю каменьчыкі ружанца — прыемны холад.

* * *

Кусты чаромхі. Чырвань на белых кветках — колер сьвітанку.

* * *

Стромкі завулак. Жвір рыпіць пад нагамі. Імжа… Дзень… Цяжка…

* * *

Правёў рукою па сьвежай атынкоўцы, прыемны холад.

* * *

Жучок-прусачок, нашто так сьпяшаесься схавацца хутчэй?

* * *

Кусты парэчкі. Колькі ягад тут! Побач восы вядуцца.

* * *

Над канюшынай цяжка гудзе чорны чмель, шмат працы яму.

* * *

Пад грушай старой лёг жаўнер, скінуў боты, вочы заплюшчыў.

* * *

Хто мне падкажа гэтай кветачкі назву? Слухаю вецер.

* * *

Гнілая дошка. Колькі дзірачак у ёй шашаль натачыў!