Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

Антонаў Андрэй

* * *

Астудзіў сьпіну сьвежы, цёплы вятрыска — безумоўна, кайф.

* * *

Куст ядлаўцовы пад маціцовым небам — вечны вандроўнік.

* * *

Вечар, піск стрыжоў пранізьлівы, трапяткі над цёмным дваром.

* * *

Золата крыжоў плыве

над купаламі чужога храма.

* * *

Вільня, ціхі двор, пад шэраю сьцяною папараць расьце.

* * *

Хлопчык-акрабат на чырвоным дыване стомлены сядзіць.

* * *

Стогадовы дом, і каля яго цьвітуць гладыёлусы.

* * *

Кацяня дайшло да вакна ў стары падвал і схавалася.

* * *

Шэра-жоўтае менскае нізкае неба кратаю рукой.

* * *

Чорнае неба, маўклівае чаканьне ў аэрапорце.

* * *

Сыботні вечар, зьбіраю зь нізкай ліпы цьвет на гарбату.

* * *

Ціха паклікаў круглалісты званочак мяне ў дзяцінства.

* * *

Іду дахаты, салодкі ліповы дух супакойвае.

* * *

Пад алешынай, у завоіне маўчыць мяккая вада.

* * *

Гарачы вецер па зялёнай дарозе коціць жоўты ліст.

* * *

Квадра, парк стары, пахне скошанай травой малады туман.

* * *

Ноч, прыслухаўся — стракочуць гадзіньнікі; ці то конікі…

* * *

Па-над сасною поўні жоўты дыск плыве на хмарах сініх.

* * *

Падае зьнічка за далёкі чорны лес; забыў жаданьні.

* * *

Плывуць аблокі у ласкавай цеплыні, месячная ноч.

* * *

Успамінаю далёкае каханьне пад платанамі.

* * *

Чужы,

чорны дом. Бясконцы глухі паркан. Бразнула клямка.

* * *

Джаз разгойдвае карабельны рэстаран… Ці наадварот?

* * *

Кураць і танчаць маладзіцы п'яныя. Весела глядзець.

* * *

Цёмная поўня шэпты кляновых шатаў слухае ў цемры.

* * *

Прытаіліся, як пачвары марскія, на пяску карчы.

* * *

Вугаль на зубах, печанае бульбы смак, салёны дымок.

* * *

Залаты агонь, моўчкі з братам сядзелі, блакітны попел.

* * *

Гудзеньне мора. Моцны, пякучы вецер. Чорная вада.

* * *

Бездапаможны матылёк на шыбе шукае выйсьце.

* * *

Дзьверы на гаўбец адчыніў, а мой сябра, месяц, не прыйшоў.

* * *

Гарадзкая ноч, шчыльная гарачыня, кропелькі зорак.

* * *

Не памылюся — назваўшы запальнічку любімай кветкай.

* * *

Ціхі шум машын. Ноч. Гадзіньнік. Я і ты. Цёпла. Споры дождж.

* * *

Патушы сьвятло, чуеш — бьецца-бьецца ў шкло шэры матылёк.

* * *

Срэбная хмара стала побач з поўняю, вецер стаміўся.

* * *

Шчупака сасьніў. Не, не жывога, на — маляванага.

* * *

Прачынаюся, пью халодную ваду і засынаю.

* * *

У сінім садзе цяжарная жанчына сьпелы яблык есьць.

* * *

Халодны вецер, празрыстае паветра, аголены сад.