Terapia kognitywno – obrazowa w pracy psycholog?w

5 etap'ow metody terapii kognitywno-obrazowej

Zanim przejde do przypadk'ow klient'ow moich uczni'ow i koleg'ow, chce przypomnie'c gl'owne etapy metody terapii kognitywno-obrazowej. Bardziej szczeg'olowy opis metody znajduje sie w ksiazkach „Terapia kognitywno-obrazowa” i „Magiczna pigulka to ja”.

– Etap pierwszy – tworzenie pozadanego obrazu.

Na tym etapie powstaje cel w postaci wyobrazonej, pozadanej przyszlo'sci. Ten etap mozna pomina'c podczas radzenia sobie z destrukcyjnymi uczuciami, ale nie jest to konieczne.

– Etap drugi – identyfikacja negatywnych emocji z pozadanego obrazu. Za negatywnym uczuciem kryje sie glebokie przekonanie. Nie jeste'smy zobowiazani do przeniesienia tego przekonania na 'swiadomy poziom. Wystarczy go wykry'c w uczuciach.

– Etap trzeci. Na tym etapie powstaje tak zwany „obraz roboczy” – metafora negatywnego uczucia znalezionego w pozadanym obrazie.

– Etap czwarty – Transformacja. Kazdego dnia (czasami co trzy dni) w obrazie roboczym zmienia sie jeden element (oczywi'scie zgodnie z pewnymi zasadami, kt'ore sa szczeg'olowo opisane w instrukcji metody).

– Etap piaty. Utrwalanie zmian. Wynik. Sprawdzanie. Na tym etapie okre'sla sie zmiany w uczuciach, dzialaniach i okoliczno'sciach zycia klienta. Nastepnie przeprowadzana jest dodatkowa kontrola (diagnostyka), aby dowiedzie'c sie, czy co's nie zostalo uszkodzone.

Wazne: Nigdy nie zostawiaj obrazu na negatywie bez zmiany na pozytywnie uczucia!

Klasyczna wersja pracy wedlug metody terapii kognitywno-obrazowej opisuje moja uczennica Natalia.

Natalia Teofilowa, Tula . Psycholog kliniczny. Certyfikowany specjalista w zakresie poradnictwa psychoanalitycznego. Czlonek Profesjonalnej

Ligi Psychoterapeutycznej.

Praca wedlug metody terapii kognitywno-obrazowej.

Klientka – Anna, lat 45. Z obawy przed wystapieniami publicznymi i prowadzeniem zaje'c w malej grupie 10—15 os'ob.

Zaproponowalam jej rozwiazanie problemu metoda terapii kognitywno-obrazowej.

Pierwszym zadaniem bylo wyobrazenie sobie pozadanej sytuacji jako idealnej.

Klientka opisala sytuacje: Wystepuje przed grupa online. Udalo jej sie poradzi'c sobie z ustawieniami technicznymi i podekscytowaniem, zesp'ol slucha jej uwaznie.

Pytanie psychologa: Jakie uczucia odczuwasz przy tym?

Klientka milczala, zaglebiajac sie w swoje uczucia. Odpowied'z: odczuwam strach, a nawet przerazenie. Nie wierze, ze mi sie to udaje.

Psycholog: Czyli podstawowe uczucia to strach i przerazenie, a takze niedowierzanie, ze to mozliwe?

Klientka: tak.

Psycholog: Spr'obujmy wyobrazi'c sobie w formie metafory uczucie strachu i przerazenia.

Klientka: To tak, jakbym tonela w ruchomych piaskach. Zasysa mnie, gleba ucieka spod n'og. Czuje strach i przerazenie.

Psycholog: ok, obraz jest. Zacznijmy teraz stopniowo zmienia'c ten obraz. Dodaj jedna pozytywna zmiane, jedna rzecz, aby obraz byl lepszy.

Klientka: Pojawia sie brzoza i chwytam ja. Dzieki temu przestaje sie wciaga'c. Proces wiazania zatrzymuje sie, a raczej sie zawiesza. Psycholog: dobrze, wiec pierwsza zmiana jest pojawienie sie brzozy, twoje rece owijaja jej pie'n. Potem obraz sie zmienia, proces zapadania sie w ruchome piaski sie zatrzymuje.

Klientka: tak, nawet sie uspokoilam.

Psycholog: Uczucia staly sie bardziej pozytywne, co oznacza, ze zmiana jest naprawde odpowiednia.

A teraz o tym, jak bedziemy pracowa'c dalej. Teraz utrwalisz sobie na pi'smie ostateczny obraz ze zmiana, kt'ora przeprowadzili'smy. Za dwa dni wr'ocisz do tego obrazu i dokonasz kolejnej zmiany, upewniajac sie, ze jest ona naprawde pozytywna.

Spotkanie 2.

Klientka: Dodalam zmiane – zaczelam wspina'c sie po tej brzozie, a ona pekla, rece mi sie zsunely. Znowu sie ugrzezlam.

Psycholog: Czy uwazasz, ze moze to by'c pozytywna zmiana?

Klientka: Nie, nie moze.

Psycholog: Wiec cofamy te zmiane. Ponownie trzymasz sie pochylonego pnia brzozy. Jaka pozytywna zmiane mozna teraz zastosowa'c?

Klientka: Przylatuje helikopter, rzucaja mi drabine linowa.

Psycholog: Dobrze, zmiana to przylatujacy helikopter z opuszczona drabina linowa. Wykonaj jeszcze kilka krok'ow w zwiazku z ta zmiana.

Klientka: Lapie sie za drabine, ale ona peka, a ja z hukiem zn'ow wpadam w ruchome piaski.

Psycholog: Jakie masz przy tym uczucia?

Klientka: Panika, frustracja, nic sie nie udaje.

Psycholog: Wiec i ta zmiana nie jest pozytywna. Anulujemy ja. Znowu po prostu trzymasz sie pnia brzozy.

Klientka: Owszem, tak jest lzej.

Psycholog: Zobacz, jakie inne zmiany moga by'c? Moze to, co sie dzieje, to tylko rysunek lub zdjecie przed toba. Moze to kreca film?

Klientka: Tak, to kreca film, ale ruchome piaski sa prawdziwe. Zmiana bedzie nastepujaca: Okazuje sie, ze po prawej stronie jest solidna krawed'z. Stoi na niej kilka os'ob i wyciagaja reke, aby pom'oc mi sie wydosta'c.

Psycholog: Dobrze, jakie sa kilka krok'ow w zwiazku z ta zmiana?

Klientka: Chwytam wyciagniete do mnie rece pomocy i czuje sie pewnie: zostane uratowana, wkr'otce bede na ziemi.

Psycholog: 'Swietnie, zostaw te zmiane. Zapisz dla siebie obraz ostateczny. I znowu dwa dni p'o'zniej dodaj kolejna pozytywna zmiane.

Spotkanie 3.

Klientka: Dodalam zmiane. Wychodze na twarda powierzchnie, jestem w'sr'od tych ludzi, stoje na twardym podlozu.

Psycholog: Dobrze, jakie sa kilka krok'ow w zwiazku z ta zmiana?