?ч алуунун аягы
Шрифт:
– Жок апа, анда-санда жиберип турсаар, жардамдашып турсун, – деди Сабира жер карай.
– Жее, – деди Адина, – Гкн сизден талашпайбыз, бизге ак жолтой болуп берди, бала чн жаман крншпйл, барса барып келип турсун, мен сизден алыстатпайм, – деди клмсрй, – Ал й менен бул йдн кандай айрымасы бар, колунан келишинче ббктрн каралашсын.
– зр билгиле, айланайындар, – деп Глпари эки келининин ынтымактуулугуна ыраазы боло карады, – Дегикиси баланы ортодо чайналтпай з-зрч мамиле кылгыла, бакма бала кыйын болот.
– Апа, Гкн мен эч нерсе дебейм, эсине киргенде баарын з тшнп алат, жеем
– Мен эмне демек элем апа, бала болуп кетиптирминби же мен сени ыйлаактыгыдан тажап берип койгом демек белем? – Сабира эшикти карап коюп клгн болду, – Мен жн гана жардам берсин деп жатам, Адинанын з кызы болсо деле сурап келет элем, анда эмне дейт элеиз?
– Шум келиндер ай, мейли Гкн чакырып алып кет, кайра кечке калтырбай жибер.
– Жарайт апке, – Сабира ордунан туруп эшикке жнд.
Ал сыртта ойноп жргн Глбахарды ээрчитип йн кетти, бирок канчалык аны кызым деп айткысы келсе дагы имериле албады: «Деги ушул кызга мээрим тшпд, неге мындай болду, з баламды жээригеним кызык, ушундай да болот экен ээ?», – деп ойлонуп жрп дагы да трд, кийинки кезде тукум улаар уулум жок тмб деп кп ойлончу болгон эле. Эки й, эки бир тууган абдан эле ынтымактуу болчу, ата-энелерин сыйлап, эки келин алдынан кыя тпй тамагын даамдап берип турат. Бир жолу эшикте жргн Глбахардын н «чыр» этти эле баары жабыла чыга калды. Ал чптн стнн жыгылып кетиптир.
– Кокуй карангн, чпк эмне чыкты эле?
– Этияттап ктр эми, – дешип Азим йг ктрп кирди, анда врачтар анча кп эмес, сынык билген адамды алып келишип омурткасын салдырышты. Бир айдай тшкт жатты. Ошондон жакшы сакая электе Абдраим келип:
– Гкн бизге бергиле эми, балдарга каралашсын, – деди.
– Азыр жакшы боло элек, бели жакшы болуп калганда барсын, аке, – деди Азим, – Бала ктр албайт.
– Болуптур анда, – Абдраим башын жерге салып йдн чыкты, анткени Сабира: «Кыз бала болсо бкр болуп калбагай эле, йг эле алып кел, жакшылап карайлы», – деп жиберген эле.
Убакыт билинбей тп Глбахар бой тартып баратты, сегизинчи класста окуп жатканда кокусунан катуу жыгылып дагы белин оорутуп алды. Ооруканага алып барышты эле андан борборго жнтт. Глбахар жылдап ооруканада жатып калды, знн кийинки сидиси Фатима да бой жетип кзг крнп калган. Глбахарды медучилищага окутуп коюшкан. Ал окуп жргнд ага Каримдин ата-энеси куда тшмк болуп чакыртып алышты, ошентип ал сйлшпй этпей эле турмушка чыкты. Карим йлнгнд муздак болуп ошол бойдон муздак, салкын мамиле жасап Глбахарды бир жылмайып карабады. Эк жаш жубайлардай клп-жайнап ойноп клбд… Ушуларды ойлонуп отуруп кеч жатты. Кл уйгу-туйгу, бала эсинен кетпей улам эле болпойгон наристе кз алдына тартыла берди. Эртеси отпускага чыкканына карабай жумушуна келди, ал башкы дарыгерге кирээри менен эле:
– Гуля, келгени жакшы болду, баланы алып кете бер, эгерде ата-энеси табылса крбз, – деди.
– Макул агай, менин дарегимди милицияларга берип коесуз да.
– Албетте, аз кн болсо дагы баланы жакшы кароо керек, камкордук керек балага, баарын текшердик, денсоолугу жакшы.
– Тшнм агай, анда мен бара берейин.
– Бара гой, жакшы эс ал.
– Рахмат, – деди да башкы дарыгердин кабинетинен чыгып тз эле бала жаткан палатага кирди.
– Эмне болду, алып
– Ооба, – деп Глбахар кубанычтуу жылмайды.
– Эч кимиси келбесе кандай болот, бага бересиби?
– Эмнеге бакпайм, бала кылып алам, – деп Глбахар наристени колуна алып бооруна кысты, – Мага бала болосу ээ балам?
– Кй айттыбы?
– Ооба.
– Эмне дейт?
– Эчтеке, з бил дейт.
– Жакшы болуптур, жолу болсун эми, отпусканы бала менен ткр турган болду, – Назира клп аны кабинеттен узата чыгып кала берди. йн келе жатып эле наристеге бир сыйра кийим-кече алды, ст менен упчу алып анан келди. Сйкмд наристе чоочуркап жатып кн тшт. Кн-тн койнуна алып жатып, н чыкса эле уйкусунан ойгонуп карай калат. Эки жума дегенде ал з иштеген жерге барды, башкы дарыгер жакшы кабыл алып:
– Баланын абалы кандай? – деди туруп келип наристени карап жылмая.
– Жакшы.
– Ыйлаак эмес бекен?
– Жоош эле…
– Азамат, сен бир адамды асырап калды.
– Агай, ата-энесинен дайын жокпу?
– Жок, болсо сзсз айтабыз.
– Эмне кылам, аты жн жок жр береби?
– Жок-жок, эки жумага чейин табылбаса з энчиктеп алууа болот, керект кагаздарды толтуруп беребиз, кблк алганыа, – деди башкы дарыгер.
– Макул агай, – Глбахар баланы ктр кабинеттен чыгып бирге иштеген медсестраларга кирип кпк отурду, ар кимиси ала коюп баланы эркелетип Глбахарды тамашалап жатышты, кптн кийин йн келди, келсе Карим йд экен.
– Бала деп мага кл бурбай да калды, деги сага ошол талаадан табылган неме керекпи же менби? – рй карады.
з да врач, башка клиникада иштеч, болгон окуяны угуп келген экен.
– Сен качантан бери менин клмд карап калды эле, жыйырма жылдан бери муз стнд калтырап келе жатам го, жок дегенде баланын ырахатына батып бактылуу болгонумду ыраа крбйсб? – Глбахар ызалуу жооп кылды, – мр бою башка бирн ойлонуп, мен эмес ошонун элеси менен жашап келе жатасы го?
– Койсочу, – Карим дале кабагын бркй карап кол шилтеди, – Бирдеме жасай койчу, кардым ачты.
– Азыр, баланы уктатып коеюн.
– Аныдын атасы келет жакында.
– Эмне, кайдан билди? – Глбахардын кздр алайып кетти.
– Атасы бар экен, – деп укканын айтып баштады.
Шухрат збек экен, аялы Зейнеп эк эки жыл мурун эле йлнп ушу баланы кршптр. Атасы лгнд бир агасы йн талашып жргн экен. Ага карындашы кошулуп:
– Сен кичс, жашсыар, й салып аласыар, бошотуп бергиле, – деди, – Апа, балаа айт бошотуп берсин.
– Ботом, бул йд Шухрат калат, андан кр алар чо эмеспи, й салып алышсын, – деди апасы.
– Жаш аялмет болсо, кайдан й салат, калыс эле болбойсубу, жаш немелер йд салып да, сатып алса болот.
– Жаш болсо да э кичснд болот, сен эмнеге эле минтеси, экн те калыс бол, бирин ашык, бирин кем крбй, – Энеси кызына ачуулуу карады.
Шухраттын атасы йлнгнд Сарвиназ менен Шарип кичинекей болчу, алардын апасы ооруп каза болгондон эки жыл ткндн кийин йлнгн. Сарвиназ гй энесине атайын эле жинденип жргн болчу.
– Ооба, Шухрат да менин бир тууганым, бирок сен экн блп жатасы, энеси блк экенибизди далилдеди, Шарипти бул йг киргизбесеер силерге кн крстпйм, – деп албууттанып чыгып кетти.