?ч алуунун аягы
Шрифт:
– Самарбек, келген жнд айт, бала-чака чооюп жатабы? – деди Глбахар.
– Жатышат эже…
– Фатима эк урушуп-талашып калат экенсиер, балдарыар чооюп калды, мунуар болбойт.
– Эже, ошону зм да билбей калам.
– Эмнеге, экр эч кимдин зордугусуз зр эле йлндр эле, сыйлашып ткнг жетеби, мен бир баланын нн зар болуп отурам, уул йлп, кыз бере турган болуп калдыар.
– Мен Фатиманы сйгн эмесмин эже, Абдраимдин кызы десе сиз экен дегемин, чынын айтсам сизди жакшы крчмн.
– Самарбек, сен эмне деп жатасы? – Глбахар тагалганынан кздрн алайта карады, – Мунуду эч ким укпасын.
– Уккан, Фатима апама
– Самарбек…
– Чынымды айтып жок дегенде бугумду чыгарып алганы келдим эже, ошондогу узун чачтуу кып-кызыл кйнкчн кыз алиге кз алдымда, аскерге кетип калып кайда кеткениизди билбей калдым, аскерден келсем апам айтып калды, Абдраимдин кызына сйлшп койдум деп, кудудап жетип барсам, сиз эмес Фатима экен, сизди сурасам эки жыл мурун турмушка чыгып кеткен деди, анан мен Фатиманы албайм деп чыктым, апам ыйлап-сыктап болбой койду…
– Сен ушунча жылдан кийин болбогонду айтып менин ймд бузгу келеби Самарбек, мындай жеил сзд айта турган убак ткн, бар й, экинчи мага мындай сзд айтчу болбо! – Глбахар жини келе ордунан тура калды.
– Кетем эже, мен бир кезде айталбаганды бир айтып, кнчмд билдирейин деп келгемин, ккргмдг арманымды айтып бугумду жазып алайын дегемин, – деп Самарбек ордунан туруп эшикти кздй башын жерге салып кетип баратты.
– Баланын иши чала дегендей же жаш эмесси, Фатима менин бир тууганым, кантип оозу барды ушуга, мага душман кылган сен экенси да, – Глбахар кклдп кала берди, бир чети ызаланды: «Апам ошону чн мени жаман крт тура, Фатима дагы кргс келбейт», – деп ыйлап отуруп кптн кийин бир кч ага дем бере баштады. Карим зн келип-кеткен ойношундай гана мамиле жасап бир жолу да кй катары эркелеп койнунда жатса дагы зн имерип п койбогондо: «Неге мени сйгн адам болбоду, эгерде сйлшкнм болгондо Каримге чыкмак эмесмин», – деп ойлоп калчу. Эми анын башына бир башкача кубанычтуу сезим пайда болду: «Крс мени дагы унутулгус болуп сйгн адам бар тура, неге убагында жолукпадык, балким дагы башкалар мени эстеп азап тартып жргндр, демек мен сйдрг татыктуумун», – деп кз жашын аарчып кубанычтуу сыртка чыкса Карим дарбазадан кирип келе жатыптыр.
– Самарбек эмнеге келиптир? – деди ал дароо эле.
– Фатима эк таарыныша кеткен тура, – деди уурусу кармалгандай кзн ала качып.
– Кандайча сенден акыл сурап калды, кабак-кашына да алчу эмес эле го?
– Апам жибербей жатыптыр.
– Анан сен аны кайрадан качырмаксыбы?
– Апамды кндр деп келиптир.
– здр билет, сен аралашпа.
– Айттым.
– Жакшы болот, – Эк андан ары сйлшпд, Карим тамак ичип алып жатып алып телевизор крп жатты.
– Карим, ажырашалы.
– Эмнеге?
– Сен балалуу болушу керек го?
– з болосу, – кй жер карады.
– Мен сени уул же кыз трп бактылуу кыла албайм.
– Кереги не, дйннн з жалган.
– Баардык адамдардын тагдырын окшош кылып койбойт экен да, мен сени алдагансып жашоодо кыйналып кеттим. Карим, адамдай жрг болсо менин ал-абалымды тшнч?! – деп ыйлап отуруп айтты Глбахар, бирок Карим ндбд, анын ыйлап жатканына табасы кандыбы, айтор башын жерге салып кпк отуруп кптн кийин:
– Болду эми, кечке ыйлай бербей, балалуулар жыргап биз эле калыптырбызбы, кудайдын пешенеге жазганын кррбз, – деди.
– Сенин апа деле айтат экен, ага бала
– Токтот сзд, трс трбйт беле, мага тийишпе!
– Анда ажырашалы.
– Кетсе кете бер, кармаганым жок, здн крбй мени текшерткиси бар! – деп Карим Глбахарды колунан сйрп эшикке жетелеп жнд, тартынып болбой жатканда кайрылып чаап-чаап жиберди, – Экинчи мени текшерил дегениди коесубу? – Жиндене тээп жиберди, башын калкалаган Глбахар ийриле жатып калды:
– Айтпайм болду, болду тийбе!
– Мага бала-саладын кереги жок, экинчи бала жннд сз кылбагын!
– Болуптур.
Карим ачуусун баса албай сыртка чыгып кетти, ошол кезде Азат чукуранып ойгонуп калды, ага каралап тамагын берип, жалаягын которуп анан ойлуу бооруна кысты: «Садагам, кичинекейим десе, сен эрте энеден калса, мен бала кр албай азаптамын, сен кетип калса кантээр экенмин, ансыз дагы менин бар жогумду ойлогон эч кимим жок, тирлй лктн змн, тагдырым ушул адамга байланып калып жаштыктын кандай экенин да сезбедим, мрм ортолоп бара жатат, кырктын кырын ашканда кайдан трмк элем», – деп кзнн жашы тглп жзн жууп жатканын сезбеди. Бир кезде бала жаткан тшктн алдынан акча таап алды: «Муну Шухрат таштаган окшойт, ал эмнеси экен, каап жана билбегенимди кара, берсем албайт деген экен», – деп ары алып бекитип койду. Азат бу-булап ойноп, клп жатты, Глбахар ан сайын ага жалынып жалбарып жан-алы калбайт. Каримдин кайда кеткени белгисиз, ошол кезде Каримдин бир жакын иниси Бекзат келип калды, ал йлн элек, жыйырма бештердеги кчк толуп турган жигит эле.
– Жее, акем жокпу?
– Эшикте жргн.
– Крнбйт го?
– Жумушу бар беле?
– Ооба, – деп телевизор тиктеп отуруп калды, дасторкон жайып чай куюп отурган Глбахардын оюна бир нерсе кылт дей тшт: «Карим з тукумсуз болуп жрбсн, уккусу келбегени ошондондур, з врач эмеспи, неге ушул ой башыма келбеди экен», – деп телмире отуруп калганда Бекзат тийише кетти, анткени Карим менен Бекзаттын атасы бир тууган, аскерден келгени тийишип калчу.
– Жее, балаардын ата-энеси табылдыбы?
– Ооба, атасы бар экен.
– Энесичи?
– Аны лтрп кетиптир.
– Жаман болгон экен, качан алып кетишет экен?
– Билбейм, баш аягын жыйнаганда алып кетет го.
– Аа-а, акем экр качан балалуу болосуар? – деди клгн болуп, – Ушу акемде мандем бар окшойт го?
– Койсочу, укса эмне дейт? – Глбахар сыртты эледей карап калды, – Экбзд те лтрт.
– Жее, – деди Бекзат экейе акырын, – Акемдики болбосо мен турбайынбы, уругубуз бир эмеспи, – деди кзн кыса.
– Кой антпе, бар й, аке келгенде кел.
– Кубалабаыз эми, зм деле кетем, – Бекзат таарынгандай тултудады, – Мен келгенде акем кмн санабас чыгаар.
– Жок-жок, андай эмес… – деп Глбахар кайнисин карап калп жылмайды, ичинен: «Эмне экен, кудайдын парманы менен трп алсам жаманбы, з убалы зн, ошондой эле текшертип баратса кррмн», – деген ойго алдыра дасторконун жыйнап коюп отуруп калды. Карим ошол кн келбеди, анын з жактырган бой келини бар эле, жан дйнс эшерилгенде ошого кетип калмай адаты. Бекзат эл жатканча аны-муну айтып акесин ктп отурду, Глбахар жатууга орун даярдап жатканда эшикке чыгып кетти, жарыкты чрп жатып алган Глбахардын койнуна бир убакта кирип келди.