Нигина ва Мирмалик
Шрифт:
– Муфассал гед, амак, иссаи дароз рои дарозро кто мекунад.
Аз тасвири муфассали амак Бимастура баръало дид, ки Шамсиддини афтсола амрои падараш дар суфакати таги бои ангур нишаста, саба меомхтанд. афлатан тири камоне фуруд омада, бар замин парчам шуд. Падар безобита гашта, бо овози ларзон гуфт:
– Ё наузанбилло! Боварам намеояд, ки нохалафе сйи мо тир кушода бошад. Шояд тири марди шикор хато хрдааст?
Писари афтсола ором нишаста, бо табассуми беаш ба рйи падар нигарист ва бо лафзи кдакона хитоб кард:
– На ину на он, дадо! Касе, ки тир паррондааст, мабуби Худо ва дсти бетарини мост!
– Чио мегй,
– Неъ. Чунин гуфтан нашояд, падари гиром.
– Пас, ч бояд гуфтан, писарам?
– Касе, ки тир паррондааст, ба сурои ман омадааст. Моро пеши худ мехонад… Гш кунед, дадоон, андар дили шаб Пири шукманде ба хоб дидам, ки бо тавозъ пеш омаду аввал дасти сила бар сарам ниод ва сипас хурмои тиллоранге ба кафам ниоду гуфт: «Ассалому алайкум, эй писархонди Пайамбари Худо! Ин меваи биишт бихру ором бихоб ва рзи дигар чун тири камон наздат афтад, зуд бархезу амрои падар ониби мо биё ва дигар амонатои пайамбар аз мо биситон». Каломи хайрбод ба забон наоварда, нопадид гардид…
Даме, ки тири камон пешамон афтид, фамидам башорате аз а Таъоло нозил гаштааст.
Эй дадоон, биёед, зудтар биравем, ки бузургворе чашм дар рои мост…
Хотири парешони падар то андозае амъ гардид, вале изтиробу алаёни дил торафт боло мешуд. Зери лаб «писари ман…писархонди пайамбар… Худоон, ч хушбахт!» гён аз тарзи афтидани тир муайян кард, ки камонвар дар самти ибла мавеъ дорад. Зуд ба ро баромада, дар назди масиди мааллаи Арабон марде дар либоси адима диданд ктоомату сиёурда бо мйи сафеде чун кофур.
Шутури сафед, ки наздаш чукка зада буд, баробари дидани падару писар даон аз кафша боздошта, аракати хестан кард. Шамсиддин дар зини шутур камони миср овезон дид ва донист, ки тири дар даст овардааш аз он паридааст. Бо нишони этиром сари таъзим фуруд оварда, хост пеши пирамард дузону шинад. Вале пиру ам уштур бо чаонии аёратовар ба по рост шуданд. айвони безабон Шамсиддинро бйиду сар хам карда, ором истод. Мйсафед бошад, ду адам пеш гузашта, Шамсиддинро гарм ба ош кашид:
– Ассалому алайкум, эй мтарамзода ва мташамниод Шамсиддин ибни Нуриддин. Шукри беад ва сипоси ол Парвардгори оламро ва дуруди фаровон азрати умоюн Мустафои Акрамро, ки ба дидани чераи мубораки писархонди хотами пайамбарони олам мушарраф шудам ва амонат бехиёнат ба соибаш мерасонам! – саобаи урлио аз айб ангуштари яман бароварда, бсиду ба чашмонаш молид ва сухан бо оанги дигар идома бахшид. – абл аз супоридани ангуштарини муаддаси Расули кирдугор ба фарзандхондашон маро дастур шудааст, ки рйдоди шабу рзи меъро ва пайомади онро ба шумо исса кунам.
ар се давра нишастанду саобаи масъул ама суханои гаронадри пайамбари гиромиро айнан гшрас карда, рйдодои хотирмони сафари худро то шари Хуанд батафсил тасвир кард ва ангуштарини Пайамбари гиром бо ду дасти адаб ба кафи писархонд ниод.
Шамсиддини навунча аз шодию фара вара-вара шукуфта, аввал ангуштарини умоюн бсиду ба ар ду дида молид ва сипас ба ангушти ишоратии дасти рост андохт. Дарзамон ис кард, ки аз ониби руди Сайун насими фораму рафзо вазиду ро чун парниён сабук боло бардошта, то осмони баланд расонд. Бару бару дашту ксор – кулли оламу одам чун дар кафи даст пеши назараш ба илва омад. Дар вууди хеш удрати азим, зру тавоно ва нери бузург эсос намуд.
Айнан
Саобаи мтарам даст ба китфи Эшони Нуриддин гузошта, лаб ширин кард:
– Эй падари хуштолеъ, шод бошу дер з! Аз ин лаза эътиборан шописари ту Нуриддин писархонди Пайамбари гиромии мост, ки бо лисони мубораки хеш ро Бадеуддини Нур ном кардааст! Фарзанди гиром бо лутфи Худованди мерубон вате соиби ангуштари пайамбар гардид, мартабаи ол ёфт, омили ганинаи Ило шуд. Вай акнун воифи ахбори маон ва кошифи асрори нион аст. Бо шарофати нури абад омати расояш талъати мавзун гирифт ва дар дили покаш авари илом ба ислом дурахшон гашт. Акнун аз партави идроки шамъи Худо ва утби аон равшан шуда, дилу дидаи хал аз амоли ин машъалафрзи рои а пурзиё мегардад ва ама мтои маслиати мешаванд.
Вате каломи саоба ба нуктаи интио расид, падар Худои оламиёнро сипоси беад хонд, ки ба нури чашми чунин давлати бузург муносиб дидааст ва ба тарии насиат афзуд:
– Бовар дорам, ки фарзанди мо сол ба сол бетар аз пештар улфкушои муроди хал мешавад ва кори каи али хаторо рост намуда, ар дари сарбаста ба рйи мардуми дилхаста мекушояд.
Саоба падарро офарин хонд ва тиру камонро аз зини уштур ба даст гирифт:
– Ин камони миср, ки изи дасти Пайамбари гиром ва ёрони ро дар худ нион дорад, мисли ангуштари муаддас удрати бемунтао надорад, аммо муофизи исму они ширини писархондаи азиз хоад шуд. Дастур ин аст, ки амеша дар ойи дастрас ва назарнамо истад ва фаат ба рами душманони дини мубини ислом истифода шавад.
Баъди супурдани камону тирдон Товуси арамайн абрапстини сафед аз тан кашиду ба дасти Шайх Нуриддин дод. Боисрор таъкид кард, ки вате Бадеуддини Нур ба синни камолот расад, онро бипшад ва ар рзе афт карат Оятулкурс ироат кунад, ки дар домани ома бо шир навишта шудааст.
Баъди супурдани абои муаддас Товуси арамайн расани шутур ба дасти Бадууддини Нур дод ва гуфт:
– Ин уштури сафед тфаи хоксоронаи ман ба писархонди гиромист. Аламдулилло, ки супориши муаддас мукаммал иро шуд. Хайр, азизонам, паноатон ба Худо! Акнун маро як порча хокой арзон доред…
Падару писар фурсати лабкушо наёфта, дасти аал ба домани умри Пири муваккал чанг андохт. Саобаи вафодор бо хотири осуда он ба онофарин таслим кард…
Бимастура, ки икояти амакро бо иштиёи том мешунид, фурсате хомшона ба дуриои дур нигаристу гиряолуд пурсид:
– Мурдаи ин бузургвора ба Арабистон бурданд?
– Не, они амак. Саонаи саобаи муаззам дар дили Хуанд, пали масиди марказ ойгои сазовор дорад. азрати Шайх Бадеуддини Нур рзу шаб посдори ри содитарин ёри Пайамбари Худоянд…
– Яъне ки мо аввал ба зиёрати саонаи саоба меравем?
– Бале, они амак…
Амадсайид пешопешу Бимастура аз дунбол бо ишораи шайхи мазор оиста адам ниода, ба саонаи мташаме расиданд, ки аз сангу хишти пухта бунёд гашта, болояш бо кагили зард андова шуда буд. Баъди пурра ба о овардани рукнои зиёрат ва ниёиш Бимастура фармоиши Муясараи фолбинро ба ёд оварда, девори саонаро бо остину домони омаи наваш пок намуд. Сипас атроф-ро аз дуди азориспанди бо худ овардааш муаттар гардонда, бо дили пурумед ба муру кабутарои гирди сада каф-каф дон пошид ва назрашро ба нигабони оромго бахшид.