Нигина ва Мирмалик
Шрифт:
– Агар ин авола медонистам, ун кафтари гурезпоя бо ресмон баста мемондам… Уфф… Агар озир амун кафтарак мебуд…
– Ч кор мекардед? – бо имои чашм пурсид Бимастура.
– Даррав псту пора карда, ба дег меандохтам.
– Неъ! – Бимастура тамоми увваташро амъ оварда, пурсз нидо баровард. – Гушти ун кафтара хурдан мумкин не!! Вай… кабутари бахтовар…
– Бахтовар буд, марговар шуд! – сзи дил пинон дошта натавонист дуредгар. – Туро аниси бетарин буд, лекин… дар лазаи заруртарин гурехт. Туро тано партофта, бенишон айб зад. Хиёнат кард ба ту!
Аз таънаои шавар марои
– Рост мегуед, хиёнат кард! Вате донист, ки гушти кафтар мисли нушдору ба ман зарур аст, ам худаш гурехту аминсояшам гурезонд, ба тухми кабутар ирон овард! Шумоя сарсон, мана бесомон кард. Агар ин кафтари нобакор ба дастам афтад…
Абдулсайид бо таауби ошкоро амсарашро нигарист, ки ранги ряш аз ояти азаб кабуди сияфом гашту дандонояшро ачарос занонда, бо мадади кадом як увваи нион аз ой нимхез шуд ва бехудона фарёд кашид:
– Агар ун кафтари бевафо ёфт шавад, бо дасти худам пора-пора карда, хомохом мехурам! Хунашро об барин дармекашам! Хезед мардак, ёбед вай кафтара…
Бимастура тамоман беолу бемадор гашту рйи ойга пару афтид. Момодоя бесараном шуда, шавари саргарангро ба по хезонд:
– Аволи занак чато! Агар то бего обу изо нахрад, кдак талаф мешавад. Хезед, аз таги замин бошад ам, ягон кафтарбача ёфта бед.
– Боз ба куо равам? Дар Ворух кафтархона ё кафтарбозор набошад…
– Кафтархона гуфтед? – якбора ба они момодоя он даромад. – Назар ба шунидам болотар аз Санги калон ке аст номаш Кафтархона. Зуд бошед, аз шикорчио пурседу тозед!
Шикорчии мумтоз Акбар-палавон узр пеш овард, ки кори заруре дораду амро рафта наметавонад ва фаат ро нишон медиад.
– Шикорчио Санги калона дарвозаи Ке мегянд. Як фарсанг болотараш ки Гавораи заррин аст. Аз бараш як дарёчаи шх мегузарад, ки пули ларзон дорад. Аз кпрук гузашта, сесад адам тарафи чап барой, ба Кафтархона мерас. Валекин баоят этиёт шав, ки пайроа лажонаку хатарнок асту таги ар санг як мори калон хона дорад.
– Ин моро кафтарбон мекунанд?
– Не, Гавораи заррина посбон мекунанд.
– Аз к?
– Аз деву дад. Мегянд, ки гавораи заррини дар мобайни к будаг моли шои париён асту дар гавора фаат паризодао аи хоб доранд.
– Ба гавора коре надорам, ба ман кафтар даркор.
– Ин хел бошад, натарс. Харсавор мерав ё пиёда?
– Аспак.
– удо наз. Бишитоб. Рои сафеду барори шикор…
Аспи бодпо соибашро зуд ба даромадгои Кафтархона расонд. Аммо, асди кор, кпрукро об бурда буду Абдулсайид арчанд кшид, на пиёдаю на савора ба соили дигар гузашта натавонист. Аз ару алам ба оби лойолуд туф карда, бечораол ба замин нишаст ва имдодталабона ба гирду атроф нигарист. Дар ин моваро теи нигоаш ба Гавораи заррин бархрд ва… мисли моргазида аз ой аида хест: бо чашми сар баръало дид, ки дар он орчаи гаворамонанди мобайни к кабутаре бовиор нишастааст.
Усто кабутари сафедро дарол шинохт. То аз сар гирифтаю дастонашро ба ду тараф алвон дода, аз бехи гул овоз кашид:
– Эй-й кабутари уме-ед!! Поё-онн фаро-ооо!! Кадбонуят интизо-ооор!!!
Кафтар ам соиби овозро шинохт. Балки ро интизор мекашид магар, ки бол афшонда, тирвор поён парид ва ба зини асп нишаст. Сале нафас
Назди Санги калон оноро… Амадсайид интизор буд.
– Ба азрати Бузургвор як сабад себу ноки яккачини Ворух адя бурда будам. Аввал аз оли Бимастураю кабутар пурсиданду андешанок гуфтанд, ки «кафтари тоа дар тано дер напояд» ва ду уфт кабутар ба сабад андохтанд. Ба ту дуруди фаровон гуфта, хатчае навиштанду фармуданд, то оилан дастрас намоям. Аз амин сабаб шитобон ба устуят омадам.
Нома амаг аз як умла иборат буд: «Маслиат ин аст, ки агар зани омиларо хрдани лумаи шубанок зарур бошад – раво бошад». Абдулсайид моияти маслиати сариватиро фамиду сари кабутари мушкилкушоро сила карда, бо тамоми увват аспро мамез зад. Мехост ар чи зудтар кабутар бо ду дасти адаб ба кадбону супорад. Вале паррандаи зирак пешдаст кард ва ба авл расидан амон бо чусту чолокии айратангез аз баали аспсавор берун парид ва болои сандал ором нишаст.
– Омад? – пурсид Бимастура бо чашмони хунполо.
– Кур-р! – садо баровард кафтар ва ониби Абдулсайид нигарист.
– Ист, бонуи дилам! – саросема, аммо омирона нидо кард кадхудо. –Амакат аз Хуанд чор кабутар овардаг. озир мебиёрад.
– Не! Ба ман кабутари дигар даркор не. Ин бевафоя азо метиям! Дсте, ки вафо накард, душмани мост!
– Сабр кун, бонуон…
Момодоя наздиктари кадхудо омада, аз оринаш дошт:
– Бо зани сарторик гапгузарон накунед, соиб. Сар торик шавад, ал тира мегардад. Сарторик аз девона пурхатар аст, вайро ба олаш монед…
Бимастураи алиму мерубон, ки то ба ин лаза атто пашшаро озор намедод, олиё дилрам набуд. Лабони парсингбаста бо пушти даст пок намуда, дандон ба ам совиду ароиб хандида, мисли гурбаи ваш кабутари таслимшуда ва ором истодаро дудаста ба чанг гирифту саросема сар аз танаш удо кард. Ниму нимкора пар канду арисона хунаш даркашид. Баъд лабу дандони карахт бо нги забон лесида, почаи кафтар ба даон андохт. Лумаро нимхойида фур бурду линги дигар ба даст гирифт. Баъд дилу игар рйи каф гузошта, муддате унбонду мисли талон ба ком партофт ва нимхойида фур бурд. Вате навбати иилдон расид, шояд аллакай сер шуда буд, ки лазае тавауф карда, болою поён ва чапу рости онро бо кунковии бачагона аз назар гузаронд ва бо нги нохун пардаи иилдонро дарронд.
Момодоя низ гардан ёзонда, даруни халтадонро нигарист: чанд дона арзану гандум, ду-се исми кирмшабе, андаке баргу сабзаи гиё ва сангпорае аз мош калонтар дид.
Бимастура иилдон ва ама лашу луши онро болои сандал партофту фаат сангчаро ниго дошт. Онро аввал бо нги ангуштон ламсида, баъд бо остин пок кард. Сангча дурахше бароварда, дар партави чаро ило дод. илои рангоранг…
Аз илои санг али тирагаштаи зани сарторик равшан гардид. Аз таги болишт ангуштари бенигинро бароварда, санги рахшонро шитобон ба чашми холии он ниод. Ааб нигине шуд созу мувофи! Аз шод мисли гули баор шукуфт ва «Нигин ёфт шуд!» гуфта, зангуладор хандид. Баъд кабутар ба ёдаш омад магар, ки гули хандон хазону чераи шукуфон азин гардид. «Во кабутарам!» гён, рйи чойга афтид ва баланду бардавом гирист.