Збор твораў у двух тамах. Том 1. Паэзія

Гениюш Лариса Антоновна

Адзінай мэты не зракуся… (с. ). Варыянт верша прыводзіць былы вязень Гулага Леў Бялевіч: “Свае я мэты не зракуся – / пакуль народ ў ярме дрыжыць. / Я мушу жыць для Беларусі, / або ляпей зусім не жыць” (Бялевіч Л. На хвалях жыцця. – Вільня, 2007, стар. 44). Гэты варыянт амаль супадае з чарнавым аўтографам (ЦНБ НАН Беларусі, ф. 31, воп. 1, спр. 114, арк. 24).

Час (с. ). Багрым Паўлюк (1812—1891) – паэт-самародак; нарадзіўся і жыў у

вёсцы Крошын паблізу Баранавічаў.

Два рэхі (с. ). Верш прысвечаны Максіму Танку, пры чыім спрыянні выходзілі кнігі Л. Геніюш “Невадам з Нёмана” і “На чабары настоена”. Танк Максім (сапр. Яўген Скурко; 1912–1995) – пісьменнік, грамадскі і дзяржаўны дзеяч. Старшыня праўлення Саюза пісьменнікаў Беларусі (1967–1990), член ЦК КПБ (1966–1990), старшыня Вярхоўнага Савета БССР (1963–1971). Народны паэт Беларусі (1968), Герой сацыялістычнай працы (1974), лаўрэат Ленінскай прэміі СССР (1978) і Дзяржаўнай прэміі Беларусі імя Я. Купалы (1966).

Беларусы (с. ). Вашчыла Васіль (1690–1744) — кіраўнік сялянскага паўстання ў Крычаўскім старостве ў 1740-я гг. Калiноўскi Кастусь (1838–1864) — кiраўнiк нацыянальна-вызвольнага паўстання 1863–1864 гг., нацыянальны герой Беларусi.

Сустрэча (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 31 мая.

З моладдзю (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1981, 24 кастрычніка.

Вечаровая песня (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.

У сэрцы надзея, як промні (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня. Верш пераклаў на расійскую мову В. Ліпневіч.

Славяцца людзі гуманнасцю спраў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.

Хтось адыходзіць ад нас назаўсёды… (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.

Хай славіцца наш беларускі род… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.

Сарока (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.

Мудрасць спелую сівых вякоў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.

Гасціна (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.

Гартаваны працоўнымі днямі… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 16 лютага.

З самых юных дзявочых гадоў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.

Дамоў (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.

Пятру

Клімуку (с. ). Клімук Пятро (нар. 1942) – касманаўт, двойчы Герой Савецкага Саюза, генерал-палкоўнік авіяцыі; прыслаў у Гудзевіцкі літаратурна-краязнаўчы музей кнігу Л. Геніюш «Невадам з Нёмана» са сваім дарчым надпісам, што служыла своеасаблівай ахоўнай граматай для музея. Блізкі нам той, хто дзеліць палёт…– маецца на ўвазе польскі касманаўт Міраслаў Гермашэўскі.

Люты (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.

Белавежа (с.). Упершыню – час. “Полымя”, 1980, №7. Верш пераклаў на расійскую мову В. Ліпневіч.

Сын і матуля (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.

Развітальна заплакала восень (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 1 лістапада; пад назвай “Восеньскае”. Верш пераклала на расійскую мову С. Яўсеева.

Хмары (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 1 лістапада.

Вецер (с. ). Упершыню – “Дзень паэзіі-71”, стар. 106.

Вайной (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.

Цягнуцца ў неба таполі… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 16 лютага.

Іду скрозь зялёныя шолахі дрэў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.

Дом дзяцінства (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1981, 4 ліпеня.

Будзьце з пагодай, мірныя дні… (с. ). Сольвейг – гераіня драматычнай паэмы нарвежскага паэта Генрыка Ібсена (1828—1906) “Пер Гюнт”, якая сышла з сям’і, каб быць разам са сваім каханым Пер Гюнтам.

Юным не спіцца, не ўцішыць сяла… (с. ). Упершыню ў выд.: “Дзень паэзіі-71”. Менск, 1971, стар. 107.

Па гасцінцы, капытамі ўбітым… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 16 лютага.

На сонечных гонях, дзе я падрасла… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1981, 9 траўня.

Вырай малады (с. ). Ішлі стотысячнаю «Грамадой»…– маецца на ўвазе Беларуская сялянска-работніцкая грамада, масавая легальная нацыянальна-вызвольная арганізацыя ў Заходняй Беларусі, колькасць сяброў у якой у 1925–1927 гг. дасягала 120 000 чалавек.

Торбачка (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.