Мир сновидений

Лейно Эйно

ELEGIA

Haihtuvi nuoruus niinkuin vieriv"a virta. Langat jo harmaat ly"o elon kultainen pirta. Turhaan, oi turhaan tartun ma hetkehen kiini; riemua ei suo rattoisa seura, ei viini. H"aipyv"at taakse tahtoni ylpe"at p"aiv"at. Henkeni hurmat ammoin jo j"alkehen j"aiv"at. Notkosta nousin. Taasko on painua tieni? Toivoni ainoo: tuskaton tuokio pieni. Tied"an ma: rauha mulle on mullassa suotu. Etsij"an tielle ei lepo lempe"a luotu, pohjoinen puhuu, myrskyhyn aurinko vaipuu, j"aa punajuova: kauneuden voimaton kaipuu. Upposi mereen unteni kukkivat kunnaat. Mies olen k"oyh"a: kalliit on laulujen lunnaat. Kaikkeni annoin, hetken ma heilua jaksoin, haavehen kullat mieleni murheella maksoin. Uupunut olen, ah, syd"anjuurihin saakka! Liikako lienee pantukin paatinen taakka? Tai olen niit"a, joilla on tahto, ei voima? Voittoni tyhj"a, tyon tulos tuntoni soima. Siis oli suotta kestetyt, vaikeat vaivat, katkotut kahleet, poltetut, rakkahat laivat? Nytk"o ma kaad'uin, kun oli kaikkeni tarpeen? J"ahmetyn j"a"aksi, kun meni haavani arpeen? Toivoton taisto taivaan valtoja vastaanl Kaikuvi kannel; lohduta laulu ei lastaan. Hallatar haastaa, soi s"avel sortuvin siivin. Rotkoni rauhaan kuin peto kuoleva hiivin.

МОЛОДАЯ

ЖЕНЩИНА

Скользка, словно лыжа на повороте, крепка, словно смертные ворота, горька, словно пламя костра лесного, сладка, словно вкус молока парного, игрива, словно листок осины, мрачна, словно холм посреди трясины, сурова, словно волна седая, — вот так любит женщина молодая.

NUORI NAINEN

Liukas niinkuin lumella suksi, kova niinkuin kuolon uksi, kitker"a niinkuin kiukaan lieska, makea niinkuin maito ja rieska, leikkiv"a niinkuin lehti haavan, ankara niinkuin aalto aavan, synkk"a niinkuin suossa vuori: niin on lemmess"a nainen nuori.

ТА — ЭТА

Эта себя мне навек отдала, та — ничего не дала мне. И все же себя навек отдаю той, что ничего не дала мне. Эту я мучил, терзал до смерти, а та — меня истерзала. И все же любить я буду до смерти ту, что меня истерзала. Та — раздувает огонь жестокий, эта — молча сгорает. И все же брошусь в огонь жестокий — молча любовь сгорает.

TOINEN — TOINEN

Toinen kaikkensa minulle antoi, toinen ei antanut mit"a"an. Ja sent"a"an kaikkeni h"alle ma annoin, joka ei antanut mitaan. Toista ma kiusasin kuolohon saakka, toinen kiusasi mua. Ja senta"an lemmin ma kuolohon saakka h"ant"a, ken kiusasi mua. Lietsovi toinen liekki"a julmaa, toinen vaieten palaa. Ja sent"a"an seuraan ma liekki"a julmaa — rakkaus vaieten palaa.

ВЛАСТЬ ВЫБОРА

Выбирать другие властны, мне же это не дано; по путям бродил я разным — был собою все равно: делал то, к чему назначен, не исполнил, что не смог… Вот и сходит вечер мрачен — наступил затишья срок. Над моим могильным кровом я

прошу вас написать, что душе моей суровой и судьба была под стать: «Сам кремень, я высек пламя, тем огнем пылал я весь, догорел дотла стихами только черный пепел здесь».

VAALIN VALTA

Muilla olkoon vaalin valta, muir ei ollut milloinkaan; kuljin ylt"a taikka alta, itse"ani t"aytin vaan; mink"a tein, mun tehd"a t"aytyi, mit’ en tehnyt, voinut en; vihdoin ilta h"am"artaytyi, lankes hetki hiljainen. Pankaa patsas haudalleni, kivpen tama kirjoitus: «Synkk"a niinkuin syd"ameni oli mulle sallimus. Itse iskin piista tulta, sytyin, hehkuin tuokion, paloi paras laulu multa, t"ass"a tuhka tumma on.»

Из сборника «Звездный сад» / T"ahtitarha

(1912)

МЫШЬ

И я в Аркадии родился…

Сперва он был крохотной мышкой театральной, потом пошустрил по путям провинциальным. В его исполнении Мефисто и Христы имели похожие мышиные хвосты. Но его прельщала Мольерова лира (хоть сам был Создателя лучшая сатира). Он бабьими сплетнями занялся и политикой и по ним взобрался до роли критика. «Коль гора зачала меня…» — вот мышиная логика, — «Не родить ли мне гору?» — вот мышиная трагика.

HURI

Auch ich bin in Arkadia geboren

H"an ensin oli pikkuinen teatterihiiri, sitten h"an maaseudun maanteit"a kiiri. N"aytti siell"a Kristukset ja n"aytti Mefistot: samat oli kummallakin hiiren takalistot. Mut Moli`ereksi se pyrki pieni hiiri, kun ilse oli Luojansa ihanin satiiri. Siks alkoi h"an akkojen juoruja juosla ja kritikasteriksi jo kiipesi tuosta. «Kun vuoret mun siitti» — se oli hiiren logiikka «niin min"a miks en vuorta?» — Se oli hiiren tragiikka.

КЮЛЬТЮРА

(на хельсинкском диалекте)

«Кюльтюра! Кюльтюра! Кюльтюра!» Кудахчет здесь каждая юора. Но что же такое — кюльтюра? Смотря какова конъюнктюра… Одному это — литератора, А другому — круизы и тюры, Айседоры Дункан фипора Или Вагнера партитюра. Разношерстная штука — юольтюра: Это грекам — Акрополь, скульптора, Только финская наша юольтюра — На все это карикатюра.

KYLTYYRI

(Heisingin murteella)

«Kyltyyri! Kyltyyril Kyltyyri!» Tuo huuto on Suomessa syyri. Mut mik"a se on se kyltyyri? Kas, siin"ap"a pulma on jyyri. Se on yhdelle ооррега-kyyri, taas toiselle Tukholma-ty"yri, Duncan, Forssellin figyyri tai Parisin polityyri. Tuhatkarvainen on kyltyyri — se on Kiinassa Kiinaan myyri — mut Suomessa Suomen kyltyyri tuon kaiken on kamkatyyri.