Заговоренный меч (на каз.яз.)
Шрифт:
— Егер анамны а стіндей адал болсам, — деді ыз кенет даусы алтырап шыып, — бір тілегім бар, орындайсыз ба?
— андай тілек?
— Егер л тапсам, оан атеке етіп бізді ауылды Хасен деген бір жас жігіті бар, соны алдыр. Маан сада тартып, асауды жуасытуды сол йретіп еді.
Жнібек бойын ртеп бара жатан жалынды кшпен басып енді отыра алмады, ыз тінішіне жауап беруді орнына, оны аш белінен шатай зіне тартты, жаа піскен муедей бден дер кезіне жеткен жас слу да, бауырын жазып жігіт уеніне арай икемделе берді.
Тірі жан ол тигізбеген сырлы тобатайды алашы сындыран
— Кешегі тінішіме жауап бермеді ой, слтаным, — деді.
Жаанны адалдыына риза болан Жнібек, дл осы стте бойын билеп кеткен уанышын баса алмай:
— Жарайды, айтаныды орындайын, — деген, келіншегін белінен шырлана ысып.
Сйткен Жаан слу осы. Сондаы тілек еткен Хасен деген жігіті анау… Жнібек абаын тйіп есік алдында сл кідірді. міріні е алашы уаныш саатында Жаан тумай жатан баласына Хасенді атеке ет деп бекер тінді ме? Расымен… Жо, жо, ол ммкін емес. Жан сезімі алай туласа да, Жаан оны баса алады. Былтыр зі айтан жо па еді, «мінез деген бір асау байтал ой, талай асауды йреткенде з сезімімді зім йрете алмаймын ба» деп. Ол з сезіміне зі ие бола алады. «Ал ие бола алмай жрсе айтем? Аылдан баса жрек бар ой. Ал жрек деген ры крмеген шын таы жылы трізді емес пе? Басына тскен рыты зіп кеткен жйріктер аз ба? Онда… онда… жо, жо, азір гіме бл жайында емес. гіме бір атынны тадырынан крі лкен іс хаында. Халымны тадыры туралы… Е алдымен соны шешу керек».
Жнібек абаы айта ашылды. Ол кебісін тастап, ызыл сафьян мсісімен трге шыып трт абат шйі крпені стіне, а мамы жастыты шынтатай отырды.
Жаан ымыз йылан кміс шара мен алтын кесені кеп, тменірек тізе бкті. Иісі аыан сары ымызды кміс ожаумен сапыруа кірісті.
— Хан ием, жасы жатып жайлы трдыыз ба? — деді ол кзіні иыын кйеуіне аударып. Ханымны блай деп срауыны зіл астары бар еді. ткен тн хан Ажол биді кіші арындасы Жанбике аруды ордасына тнеп шыан. Жанбикені Жнібек былтыр алан. Оны жас иістігі есіне тсіп, хан кейде йелдеріні кезегін бзатын. Жас тоалыны ордасында зге йелдеріні йінен грі жиірек болатын. ткен тн кезегі Жаандікі еді. Жнібек зге йелдеріне істеген трасыздыын бан лі істеп крмеген-ді. Намысой Жаан кйеуіні сол ылыына арай, бл сзді дейі тигізіп айтып отыр. Ол абаын да шытпай клімсіреген алпында сзін жалай тсті.
— Жанбике тоал згемізден грі тсекті жмса тсей біледі дейді ой.
Бкіл Дшті ыпшаты жиырма сегіз басты руыны басын осамын деп талпынан Жнібек хан, ешуаытта да жеті атынын тату-ттті стаймын деп ойлаан емес. Жиырма сегіз руа лі жеткенмен, жеті атынына лі жетпейтінін ол жасы білетін. йткені р атыныны дауы бір тайпы елді дауынан кем тспейтін. Соларды ішінде мндай оша басы жанжала араласа оймайтыны осы Жаан еді. «Б да кірісе бастаан екен» деді ол ішінен. азір оан андай
— асымды шаыртшы, — деді сйлесетін сз бар…
Жаан кзін ойнашыта арады.
— Хасан атекесін де шаыртайын ба, немі бірге жреді?
Жаанны бнысы да лгі ыыр сзді жаласы.
Жнібекті жрегін мысы тырнап аландай ашып кетті, сйтсе де сыр бермей:
— Шаырт, — деді.
Жаан трегеліп, талдырмаш мыынын ыралта, слу денесін ойната, аяын был-сыл басып барып есікті ашты.
— бен! — деді сырттаы нкеріне дауыстап. — асымжан мен атекесі Хасенді шаыртшы! Хан кесі сйлесем дейді.
«йелді аты йел, — деді таы да Жнібек ішінен ойлап, Жаанны есікті алай барып ашанына сйсіне, — ашан да болса еркекті кзіне намды жерін тсіргісі келіп трады».
Жаан орнына келіп отыраннан кейін Жнібек босаан алтын кесесін сынды.
— ымызы балдан ттті екен, таы да йшы.
Жаан жадырап сала берді.
— Сабасын Керейлерше ыстатам. дейі зіе арнап…
Жнібек риза боп клімсіреді.
— Мені бабымды зі ана табасы…
Осымен арадаы кірбі бітті. Енді олар бір-біріне жадырай арасты. Осы уаытта йге асым кірді. Слем беріп, кесіні о жаына барып отырды. Жнібек баласына кз иыын аударды да, Жаана арады. «Айнымаан шешесі трізді. Тек мрны мен иегі, оюланып сіп алан мрты да зімдікі».
— ке атекемен бірге келсін деп еді ой, — деді Жаан баласына алтын кесеге ымыз йып беріп жатып, — Хасен айда?
— Екі аптадай болып алды-ау деймін, айын-жртына кеткен.
— -!
Жнібек мырс етіп кліп жіберді. «Жаа асымды атекесімен жбын жазбайды» деп, Хасенді де шаыртанда, дейі мені жаныма тисін дегені екен ой. ткен тнні шін менен осылай алмаанда алай алсын, бейшара… Намысына тиген ерін шымшыан трі де… Жо, жо, Хасенні айда жргенін де білмейді. Демек, бны онымен еш байланысы болмаса керек-ті…
— Кке, мені жай шаырттыыз ба? — деді асым кесіні ойын бліп.
— Жай емес, асым жігіт, — Жнібек олындаы кесесін жерге ойды, — йді дауыл кезінде емес, брын тігеді, аылдасатын жай бар…
— Дрыс айтасы, кке. Кигіз жамылан су болмас, аылдасан жн…
— зі де байап жрген шыарсы, бір ияпат айас таяп келеді. Бны азір айта кшейе тскен Кк Орда, Моолстан дайындыынан ааруа болады. Бгінгі кні біз де осал емеспіз. Осыны брі арамыздаы кптен бері келе жатан жанжалды лкен жанжалсыз бітпейтінін крсетеді.
— Дрыс айтасыз, хан ием. Кз келері кктемнен млім, Кк Ордадан іргеді блек саланнан-а, тбі бір лы айасты болары ха ой.
— Біра бл айас тек Кк Орда жаынан ана крініп тран жо трізді. Батысы да, шыысы да ауіпті. Батысынан сені жеріе кзін тіккен азан, Астрахань, ырым, Ноайлы хандары бар. Оларды ар жаында, алыстан тулап жатан дариядан — Трік пен Стамбул слесі крінеді. Екі жаы да жетісіп тран жо. Бірі болмаса бірі бас салатыны аян. Ал, ондай халге жетпес шін, біз зіміз ерте имылдауымыз керек.